Thailand & Cambodja, same same but different

Na regen komt zonneschijn en zodra we van het eiland Kho Phangan af zijn begint de zon weer volop te schijnen (hebben wij weer).

Maar we moesten weg, want we zouden Hugo’s zus en verloofde (Yvette & Ruud) ontmoeten in Pataya. Wij kwamen twee dagen eerder aan en moesten op zoek naar een verblijfplaats. Helaas voor ons is Pataya een erg toeristische
plek met veel luxe hotels en resorts, dus betaalden we de hoofdprijs. Eerst gingen we naar het resort waar Yvette en Ruud zouden verblijven, maar daar lag de prijs op 2400 bath per nacht (z’n 75 euro p.n.), dat ging em dus niet worden ;) De goedkoopste plek die we vonden was een mooi hotel voor 880 bath per nacht. Nadat we ingecheckt waren zijn we meteen aan het zwembad gaan liggen en direct viel ons op dat het vol lag met dikke, lelijke, oude mannen die jonge Thaise vrouwtjes aan hun zijde hadden. Vanwege dit en de vele vervelende vliegjes zijn we snel weer gegaan en hebben we op onze kamer lekker genoten van de airco en BVN televisie :D.
’s Avonds zijn we wat gaan rondlopen en gelukkig vonden we ergens een soort van guesthouse waar we een kamer konden boeken voor 400 bath per nacht. Daar zijn we de volgende dag dan ook naar toe verhuist. Overdag hebben we niet zoveel gedaan, maar ’s avonds zijn we heerlijk onbeperkt sushi gaan eten bij een sushibar. Er was een lopende band naast onze tafel met allerlei vlees en vis hapjes. Deze hapjes pakte je eraf en deed je in een pan kokend water die op de tafel stond. Vervolgens gingen we sushi hapjes halen bij de sushi corner en dan had je een tafel vol sushi, scampi’s, biefstukjes, sausjes etc..etc.. Al dit heerlijke eten en drinken 1,5 uur onbeperkt voor nog geen 7 euro, kijk daar word je blij van als Nederlander!! Daarna zijn we op straat nog een cocktail gaan drinken bij de cocktailbus en vervolgens zijn we nog een paar drankjes gaan doen bij de bierbarren. Hier dansen de vrouwtjes op de bar en aan palen terwijl wij lekker een drankje nuttigen. Ook zie je hier veel ladyboys rondlopen en menig dronken westerling probeert deze ladyboys te versieren om uiteindelijk in bed erachter te komen dat het eigenlijk mannen zijn hahaha…
De volgende dag kwamen Ruud & Yvette aan en wij gingen ze ontmoeten bij hun resort. Lekker genieten van een 2400Bath per nacht resort terwijl we er niet eens verblijven, dankjewel Yvette en Ruud! ;) We hadden veel bij te kletsen dus de dag vloog voorbij!
’s Avonds zijn we naar een enorm slecht steakhouse geweest (we wilden de sushi bewaren voor de volgende avond) daarna naar de cocktailbus en natuurlijk als afsluiter van de avond naar de bierbar. Dit was een beetje ons gezamenlijke vrijgezellenfeest ;).
De volgende dag weer aan het zwembad bij Yvette en Ruud’s resort gelegen samen met de mensen van hun reisgroep.
Die avond namen we Yvette en Ruud mee naar de heerlijke sushibar en daarna naar de Tiffany show. Dit is een ladyboy show die al meer dan 30 jaar draait en wereldberoemd is. Het is een soort grote extravagante verkleedshow en naast de prachtige decors en soms erg goede dansen eigenlijk een heerlijk foute playbackshow uitgevoerd door te vrouwelijke ladyboys. Op het einde bij de toegift floepten er nog een paar neptieten uit de veel te strakke pakjes en toen was het geheel af. Daarna buiten nog een paar grappige foto’s gemaakt (waarbij de tepels van menig ladyboy weer volop te zien waren haha..) en toen weer naar huis.
Want de volgende dag gingen we naar een eilandje niet ver van de kust. Daar hebben we lekker geluierd en van de zon genoten. De enige twee minpuntjes van die dag waren de stekels in Ruud zijn voet van een zee-egel (die na bezichtiging met onze duikbrillen echt overal lagen) en de 5000 Russen die op dit strand lagen te verbranden. Eenmaal terug hebben we nog wat gegeten met de hele groep en de volgende dag alweer afscheid genomen. Yvette en Ruud gingen naar huis en wij vanuit Bangkok naar Cambodja.
Bedankt Ruud & Yvette (en de rest van jullie reisgroepje) we hebben erg genoten met jullie en we vonden de tijd saampjes eigenlijk veel te kort!

Eenmaal in Bangkok bleek dat het vrouwtje die ons de bustickets had verkocht ons had voorgelogen. We wilden namelijk naar het busstation zo dicht mogelijk bij Khosang road. Zij zei vrolijk jaja, dus we stapten in en kwamen uiteindelijk aan de tegenovergestelde kant van Bangkok uit. Dus rond spitsuur (wat hier volgens ons de hele dag door is en bomvol met tuk tuk’s en scooters) moesten we dwars door het centrum van Bangkok in een overvolle bus. Dit duurde slechts 1,5 uur :S. Eindelijk waren we dan in Khosang Road, het backpackers straatje van Bangkok. Daar zouden we 2 nachten blijven. De volgende dag ging Angelle haar trouwjurk op maat laten maken bij een speciaalzaak en zijn we voor Hugo naar een maatpakken winkel geweest voor zijn pak. We zeggen nog niks, deels ook omdat we zelf nog niet eens weten hoe het er uit komt te zien. (het resultaat zien we over 8 weken).


De volgende dag gingen we naar Cambodja. We hadden al veel slechte verhalen gehoord en gelezen over de grensovergang van Thailand naar Cambodja, dus we boekten een pakketje waarbij we met een minibus naar de grens werden gebracht, dan na een stukje lopen opgepikt zouden worden in Cambodja door een taxi en die bracht ons dan naar een hotel waar we 2 nachten hadden geboekt. Goede deal gekregen, dus zo ver ging alles goed.
We werden netjes op tijd bij Khosang road opgepikt door het minibusje en toen vertrokken we. Of toch niet… want er werd wat op en neer gebeld en toen moesten we na 2 kilometer alweer uit het bijna lege busje en werden we in een ander volgepropt busje gestopt. Daarmee werden we richting de grens gereden. Voordat we daar aankwamen stopten we 2 uur lang bij een of ander restaurantje (vriendjes?). Daar konden we wat eten en probeerden ze iedereen nog de nodige dingen aan te smeren. Waaronder onze visum voor Cambodja. We hadden gelezen dat je dit aan de grens kon doen, maar hij beweerde dat dit niet kon en dat we hem 45 dollar in Bath moesten betalen (10 dollar meer). Tja wat doe je dan, je moet wel. Ook smeerde hij 2 Nederlandse vrouwen een taxi rit aan in plaats van de locale bus in Cambodja, want volgens hem moesten ze dan nog uren wachten voor de bus (uiteindelijk bleek dat de bus meteen zou gaan).
Bij de grensovergang zagen we natuurlijk een bordje ‘visa on arrival’ maarja dat was dus niet meer nodig. Overal om ons heen stonden mensen met huifkarren vol spullen die ze zelf voorttrokken. Deze Cambodjaanse dorpsmensen zijn namelijk zo arm dat ze de brandstof niet kunnen betalen (die ook echt duur is voor Aziatische begrippen, denk Nederlandse prijzen).
Na in wat rijen te hebben gestaan konden we eindelijk de grens over en moesten we allemaal weer in een bus die ons naar de volgende locatie bracht. Toen moesten we er allemaal weer uit en 45 minuten wachten voor de taxi. Terwijl de Nederlandse meisjes meteen in een taxi werden gepropt, zodat ze niet door zouden hebben dat de bus al klaarstond. Toen nog eens 4 uur rijden over een vrij saaie weg en uiteindelijk kwamen we aan bij ons hotel in Siem Raep! We hadden een simpel hostel verwacht, maar eindelijk hadden we eens geluk en kwamen we terecht in het mooiste hotel van de afgelopen 10 maanden met heerlijke bedden en een warme douche! :)

De volgende ochtend zouden we een dagtoer gaan doen naar Angkor Wat (1 v/d 7 wereldwonderen) maar met ons geluk regende het natuurlijk weer. Gelukkig mochten we de toer verzetten naar de dag erop en hebben we deze dag maar heerlijk lui gedaan en de super goedkope marktjes bezocht en een ietwat pijnlijke massage genomen.
De volgende dag was het gelukkig wel droog, dus 4:30 uur op en in een tuk tuk naar Angkor Wat om de zon op te zien gaan. De zonsopgang was erg mooi, maar van Angkor Wat hadden we nog niet zoveel gezien omdat het te donker was. We gingen na de zonsopgang weer terug naar het hotel voor een ontbijtje en daarna weer terug naar Angkor Wat om de rest van de dag met een gids door te brengen.
Angkor Wat is een gigantisch tempel complex van vele kilometers groot. Vroeger kwamen alle belangrijke figuren hier om te bidden, vooral de monniken. Tegenwoordig is het open voor het publiek, maar is veel van het complex ook kapot gegaan door de vele oorlogen. Het meeste is vernietigd door de Khmer Rouge, want die wilden geen godsdienst in het land hebben. Toch is er gelukkig ook nog zoveel in tact en kun je overal in en doorheen lopen. Het is echt prachtig en heeft ook iets heel mysterieus.
Er zijn veel kinderen die rondlopen om iets te verkopen. Kinderen gaan normaal gewoon naar school, maar omdat het vakantie is helpen ze hun ouders met verkopen. Omdat we niet willen eindigen met duizend armbandjes hadden we besloten om snoepjes uit te delen. De kinderen worden helemaal gek en het is leuk om te zien dat er continu een groep kindjes om Angelle heenloopt. Ook kunnen we het niet laten om af en toe een dollar aan een muziekgroepje te geven. Er zitten hier overal mijnslachtoffers die niet meer willen bedelen en daarom maar muziek maken in de hoop op een gift. Daar kan je toch niet zomaar voorbij lopen?
Na een dag lang lopen in de zon en genieten van de pracht en praal van Ankor Wat was het weer tijd voor het verkoelende ritje terug naar het hotel en ons voorbereiden op de rit naar Phnom Penh (de hoofdstad van Cambodja).

De rit naar Phnom Penh was erg indrukwekkend. Je gaat continu door allerlei (boeren)dorpjes en het lijkt alsof je 20 jaar terug in de tijd gaat. Overal staan huisjes op palen met koeien en buffels eronder die schuilen voor de hitte van de zon. (april is de heetste maand van het jaar) Je ziet mensen wassen in beekjes en boeren ploegen het land om. Ook zie je veel kinderen op straat spelen en af en toe moeten we flink op de rem omdat er een kudde vee oversteekt. Hugo probeert veel foto’s te maken, maar we rijden helaas te snel. We zagen een grote groep kinderen voetballen, terwijl er gewoon koeien stonden te grazen op het veldje ;).
Dan komen we na 6 uur rijden aan in Phnom Penh en veranderd het dorpse leven in een stads gevoel. Overal scooters, tuk tuk’s, straatverkopers, kraampjes met kippen en varkens aan het spit en bedelaars. We worden gelukkig opgewacht door een tuk tuk, omdat we ook dit keer van te voren een nachtje hadden geboekt. Nadat we ingecheckt hebben gaan we de stad een beetje verkennen. We lopen langs een markt waar overal warme kip wordt verkocht. Alleen verkopen ze niet alleen het kippenvlees, maar ook de darmen, lever, poten (die Hugo geproefd heeft in Siem Raep en koppen. Angelle gaat bijna over haar nek. Wij besluiten om aan de rivier bij een mooi restaurantje te gaan eten. Het eten is verrukkelijk en de cocktails zijn voor de helft van de prijs (1 dollar). Daarna nog even via de nightmarket terug naar het hotel.
De volgende dag hebben we een dagtoertje naar de ‘Killingfields’ de ‘S21 gevangenis’, het paleis en een tempel. Ons gaat het voornamelijk om de eerste twee, omdat we graag willen weten wat zich nou precies in Cambodja heeft afgespeeld. Dus even in het kort de geschiedenis:

'Cambodja heeft altijd wel in oorlogen gezeten, maar de meest recente en bizarre is toch wel die van de Khmer rouge onder leiding van Pol Pot.
In 1975 kwam het leger, de Khmer Rouge, de hoofdstad Phnom Penh binnengereden. De meeste mensen juichten hen toe, omdat ze dachten dat de oorlog voorbij was. Helaas begon er een hele nieuwe oorlog. In iets meer dan 4 jaar worden bijna 3 miljoen Cambodjanen gemarteld en vermoord door andere Cambodjanen, namelijk de Khmer Rouge.
De reden was: De rijke (verwesterde) Cambodjanen moesten weer terug naar het boerse leven. Iedereen moest gelijk zijn en niemand mocht meer iets bezitten. Ook mocht je niet geschoold zijn (of worden) en mocht je niet over politiek praten, anders werd je opgepakt of vermoord.. Dit werd erger en erger en niemand werd gespaard. Zelfs baby’s werden op gruwelijk wijze gedood en duizenden kinderen werden de dood ingestuurd door ze oorlog te laten voeren in en rond de mijnvelden en iedereen die ziek of zwak was moest dood, omdat zij niks bijdroegen aan de nieuwe maatschappij.
Pol Pot wilde een sterke hardwerkende groep rasechte Cambodjanen die de grootste rijstvoorraad ooit konden produceren. Als je daar niet bij hoorde werd je gevangen en gedood'.

Overal in Cambodja zijn mensen vermoord, maar bij de killing fields zijn meer dan 200.000 mensen om het leven gebracht. Waaronder ook veel baby’s en kinderen. Als je het gebied binnenloopt zie je een gebouw staan dat opgebouwd is uit 14 lagen. Elke laag bevat schedels, botten of kleding die ze in het gebied rondom hebben gevonden (ongeveer 1m2). Als je vervolgens rondloopt zie je in de grond nog steeds veel stukken bot en kleding en soms ook nog tanden. In het museum lees je wat hier heeft plaatsgevonden en dat is echt te gruwelijk voor woorden. Er staat bijvoorbeeld een boom, waar de martelaars de kinderen tegen dood-slingerden, waarna ze ernaast in een massagraf werden gegooid. Heel raar om hier rond te lopen en het voelt echt ongewoon. Niet te bevatten wat hier allemaal heeft plaatsgevonden!

Vervolgens werden we naar de S21 gevangenis gebracht. Bijna alle mensen die hier gevangen zaten (20.000 mensen) werden na 3 tot 6 maanden richting de killing fields gebracht. Slechts 7 mensen hebben het uiteindelijk overleefd en een daarvan hebben wij hier ontmoet.
De S21 gevangenis is misschien nog wel gruwelijker dan de killing fields, omdat je hier echt de cellen kunt inlopen en een beetje kunt visualiseren hoe het moet zijn geweest om hier maanden lang vastgebonden in een cel te moeten liggen. Tevens lees je overal wat zich hier afspeelde en eigenlijk was dit meer een martelkamp dan een gevangenis. Mensen werden hier op walgelijke manieren gemarteld en vervolgens gedood. Je ziet overal foto’s van de slachtoffers (jong en oud), maar ook van de daders (ook jong en oud). Echt verschrikkelijk. Er zijn ook veel foto’s van mensen die na het martelen dood zijn gebleven. Die hangen hier gewoon in rijen naast elkaar. Het is hier echt verschrikkelijk geweest.

Na deze plekken te hebben bezocht beseffen we ons eigenlijk pas hoe recent dit allemaal nog maar is. Op dit moment zijn er nog rechtszaken bezig tegen een aantal leden van Khmer Rouge, maar die rechtszaken verlopen heel traag en worden enorm beïnvloed. Het ziet ernaar uit dat bijna niemand voor deze wandaden gestraft gaat worden. (Pol Pot is een aantal jaren gelden overleden in huisarrest). Ook beseffen we ons dat het toch wel heel bijzonder is dat de Cambodjanen zo ontzettend aardig zijn. Misschien wel het aardigste volk die wij tijdens deze reis zijn tegengekomen. Helaas zijn er wel heel veel arme mensen en proberen ze continu kleine dingetjes aan je te verkopen. Ook lopen er veel mensen rond die armen en/of benen missen door de vele mijnen die hier nog liggen. De mijnen zijn hier namelijk een enorm probleem. 4 tot 6 Miljoen mijnen liggen er nog op scherp in Cambodja. Je moet dan ook niet zomaar van de begaande paden afgaan, want de kans dat je er op gaat staan is aanzienlijk. Ze liggen vooral rond het noordwesten bij de grens van Thailand en langs de hele grensstreek van Vietnam. Veel mensen weten niet eens dat het mijn-probleem hier nog zo in volle gang is. Omdat Cambodja niet meer in het nieuws komt denken veel mensen dat het opgelost is, maar niets is minder waar!!! Organisaties hier kunnen nog steeds veel geld gebruiken om mijnen op te ruimen, revalidatie mogelijk te maken of protheses te laten maken!

Gelukkig weten de Cambodjanen ook veel plezier te hebben en doen ze veel aan zingen en dansen. Ook is het hier 14 april (nu dus) nieuwjaar en dan word er vooral in de dorpen feest gevierd. We merkten al dat Phnom Penh aan het leeglopen was. Wij wilden hier nieuwjaar vieren, maar dat gebeurd dus niet echt in de stad, dus hebben we maar besloten om tijdens nieuwjaar met de boot via de Mekong rivier naar Vietnam te varen. Een ander land met ook een flinke geschiedenis. Wij zijn benieuwd…


Foto’s en film zijn te zien op: http://picasaweb.google.nl/hugoenangelle
(p.s. er zitten wel wat heftige foto’s tussen hoor..)


> Wil je wat meer zien of lezen over de gruwelijkheden die toen hebben plaatsgevonden zoek dan voor het volgende of wacht tot wij weer thuis zijn, want wij hebben ze nu ook:

DVD’s :* S21 The Khmer Rouge Killing Machine,* The Killing Fields
Boeken : * Loung Ung (verteld haar eigen ontroerende verhaal over de tijd van de Khmer Rouge, zijn 2 boeken van).