Fiji, Kort maar Prachtig

Bula allemaal,

Eindelijk tijd voor de zon; Weg met de schoenen, alleen nog maar slippers! Althans dat dachten wij, maar helaas als we aankomen in Fiji regent het….. De fijianen zijn erg blij, want het heeft al maanden niet geregend en het is hier nu zo erg dat als je je tuintje wil sproeien en de politie ziet het krijg je een boete voor waterverspilling. Fijn voor de fijianen, maar voor ons zit het even niet mee.
Toen we door de douane waren was het tijd om erover na te denken wat we hier eigenlijk wilden gaan doen. Ja relaxen, maar we hebben ons dit keer niet van tevoren in onze bestemming verdiept en Hugo dacht eigenlijk zelfs dat Fiji maar bestond uit 2 of meer grote eilanden in plaats van 300 kleintjes (en 1 grote). Gelukkig voor ons worden we meteen na de douane hartelijk verwelkomt door een gezellig fijaans muzikaal bandje en daarna zien we een informatiebalie. Als ze erachter komen dat we nog geen hostel hebben om naartoe te gaan en eigenlijk niets weten worden we meteen liefdevol naar een kantoortje begeleid. We krijgen typische Fijaanse kettingen en dan begint het spelletje hoor..
Ze hebben voor backpackers wel een leuk pakketje. Blijkbaar is het grootste eiland (Nadi) van Fiji niet zo de moeite waard (hun woorden) en is het leuker om de kleine eilandjes af te gaan ten westen van Nadi. Het ziet er leuk uit en we hebben er wel oren naar, maar met het oog op ons budget en vooral met Australië, wat eraan zit te komen, willen we hier zo goedkoop mogelijk vakantie vieren. Die pakketten zien er leuk uit, maar zijn wat ons betreft veeeel te duur. Na steeds te dure aanbiedingen af te slaan heeft de verkoper altijd nog wel een ‘er is nog wel iets anders’ achter de hand.
Eerst hadden we dan toch maar bedacht om op Nadi te blijven, maar de stranden zijn hier niet zo mooi als op de kleine eilandjes en bij deze hostels zit niet eens het ontbijt inbegrepen, dus lijkt het misschien wel goedkoper maar dat is dan dus niet het geval. Bij de kleine eilandjes zit namelijk altijd ontbijt,lunch en diner inbegrepen. Uiteindelijk lopen we 3 uur later tevreden het vliegveld uit. We hebben een leuk dealtje gesloten en zijn van 1570 fijaanse dollars per persoon naar 1600 voor samen gegaan. We zijn erg trots.
Het is ondertussen al donker (en het regent nog steeds) en we gaan naar een hostelletje in Nadi. De volgende dag worden we om 9:30 opgehaald om naar onze bestemming voor de komende 2 weken te gaan. We gaan op weg naar Mana Island!
Als we in Nadi op het bootje stappen zijn we blij dat we hier niet blijven, het strand is inderdaad niet mooi en erg vies. Na een prachtig tochtje over de Fijaanse wateren komen we bij het Bounty eiland van Mana aan. Het is precies zoals je een tropisch oord in Fiji voorstelt, dus we zijn erg tevreden.
Als we uit het bootje stappen worden we verwelkomt door de aardige mensen van Mana en de medewerkers van ons hostel. We krijgen een gezellig welkomstpraatje en ze zingen een Bula-lied (Bula betekend welkom en hallo in Fiji). Dan stellen ze zich allemaal voor en maken ons duidelijk dat we hier iedereen bij de naam moeten noemen en dan zullen ze dat ook bij ons doen. Hoewel de eigenaar dat bij Hugo nog niet helemaal onder de knie heeft, want die gaat van Hugo via Nico en Niels naar Noodles.
Helaas is de kamer niet al te mooi, maar ja daar hoeven we toch alleen maar te slapen. En dat de douches alleen maar koud zijn moet ook niet uitmaken in dit prachtige weer. (ondertussen regent het niet meer, maar is het nog wel bewolkt.)

Jullie zullen blij zijn om te horen dat dit verhaal niet zo lang gaat duren, want zoveel voeren we hier niet uit! Na de eerste dag is het weer alleen nog maar prachtig. YES!! We lezen bergen met boeken (die we slim genoeg allemaal al vanuit Nieuw Zeeland hebben meegesmokkeld), liggen te bakken in de zon, drinken elke dag verse kokosnoten en snorkelen in het prachtige rif voor het hostel. Ook hebben we ons ontfermt over de 3 schattige puppy’s die hier leven. We noemen ze mini-spike, mini-lotje en mini-luna (ze lijken er nog op ook!). In het begin zijn ze nog super mager en zwak (vooral mini-spike) maar na deze 2 weken gaat het veel beter. Ze zijn gegroeid, hebben zelfs een buikje en beginnen al lekker met elkaar te spelen. Dus we hebben ook het idee dat we een goede daad hebben verricht. We vinden het namelijk helemaal niet erg om ze de helft van onze borden eten te voeren, want het eten is echt elke ochtend, middag en avond hetzelfde. Dus terwijl de honden lekker aankomen, krijgen wij een mooi strandfiguur ;).

We hebben tijdens het snorkelen al veel mooie dingen gezien, zodra je hier de zee instapt en een paar meter zwemt, waan je je meteen midden in Finding Nemo. Die hebben hier trouwens ook al gezien! Het is echt prachtig en een oase van kleuren. Het stikt hier ook van de haaien trouwens. Hoewel wij er nu al 2 weken zijn hebben we er nog geen een gezien, terwijl iedereen ze continu tegenkomt. We zijn zelfs gaan duiken op een plek waar je ze altijd kunt zien, maar wij niet hoor! Gelukkig worden we wel beloond met andere mooie en enge dingen. Zo hebben we bijvoorbeeld roggen gezien, jawel die met die punten die Steve Irwin naar het hiernamaals hebben geholpen. Zeeslangen, die leven hier ook in overvloed en die zijn nog giftiger dan cobra’s! Mensen die hier veel duiken hebben altijd een injectie op zak, want zodra je gebeten wordt moet je jezelf meteen volspuiten met tegengif! Wij hebben die slangen dus ook gezien, maar gelukkig gingen ze meteen bij ons vandaan. Ook is de ‘triggerfish’ extra prikkelbaar. Deze vis van ongeveer 40 cm heeft 4 scherpe tanden en toevallig net deze periode eitjes gelegd die ze met hun leven bewaken. Tijdens het duiken zijn we een paar keer ‘aangevallen’ door deze vissen en gelukkig konden we ze met het schoppen van onze vinnen afschudden. Mega-oesters liggen hier ook en daar moet je niet met je vingers in prikken of per ongeluk met je teen in terecht komen, want dan klapt hij meteen dicht en dan heb je een groot probleem en waarschijnlijk veel pijn. Ook hebben we grote aalen gezien, maar die waren er ook snel vandoor. Verder is het allemaal prachtig en onschuldig wat we zien en we genieten elke dag van het snorkelen. Helaas had Hugo de laatste 2 dagen last van een oorontsteking en hebben we het dus maar een paar keer overgeslagen.

Vlakbij dit eiland, 20 minuutjes met de boot is de plek waar de film Castaway is opgenomen. En ook Return to Blue Lagoon is hier opgenomen, zodat jullie een beetje het idee hebben hoe het er hier uitziet J

Onze 3de dag zijn we met de ‘NZ kiwi’ Rob even naar de andere kant van het eiland gelopen (10 minuten lopen maar liefst, haha..). Er liep een hele stoet honden mee en dat vonden we in het begin erg grappig. Bij het strandje aangekomen begonnen de honden achter elkaar door het water te rennen en te spelen terwijl wij ons klaarmaakten om te snorkelen.
Plotseling is er een andere hond op het strand en keren alle honden ‘bij ons’ zich tegen deze hond. Hugo rent er meteen op af om de honden uit elkaar te houden (5 tegen 1 is niet echt eerlijk), maar hij krijgt er geen speld tussen en ook Rob’s hulp mag niet baten. Hugo maant Angelle weg, want dit gevecht is niet iets wat zij wilt zien. Het is onmogelijk om de honden uit elkaar te krijgen en je moet natuurlijk ook oppassen dat jij niet ineens de sjaak bent, dus moesten we helaas ‘de natuur’ zijn loop laten. De hond kon gewoon niet meer opstaan van de aanvallende honden en ze waren hem letterlijk aan het vermoorden. Echt verschrikkelijk. Dat beeld en het geluid kunnen we nooit meer vergeten en het was geen leuke start van ons Fiji avontuur. Helaas moesten we er ons bij neerleggen en veel honden zijn hier toch wel erg lief, maar ze zijn wel erg fel op hun territorium. Zo gaat dat hier helaas.

Onze kamer zit niet meteen aan het strand maar midden in het lokale dorp! Dit is wel grappig, want zo horen we er een klein beetje bij en kunnen we zien hoe de mensen hier leven. De kinderen hier zijn heel leuk en erg blij met de snoepjes die we ze geven. ‘s Nachts is er wel veel herrie van de mensen uit het dorp, vechtende honden en de muizen in onze kamer. Tsja daar hebben we dan wel weer last van. We worden vaak wakker van het geritsel in onze tassen en als Hugo dan op onderzoek uitgaat rent er weer snel een muisje weg. Ook horen we ze continu op het dak. Ook hebben we verschillende hagedisjes in de kamer, maar die maken geen geluid en daar hebben we verder ook geen last van gehad.

Ze proberen in ons hostel elke avond iets te organiseren, maar vaak zijn er zo weinig mensen dat er niet zo heel veel van terecht komt. Vaak is het alleen de Bula-dance die zo makkelijk is dat zelfs Hugo hem meteen onder de knie had J. Dus heeft Angelle het maar op zich genomen om af en toe line-dance classes te doen, zodat ze ook een keer een ander dansje dan de Bula-dance kunnen doen. En wat gezellige Caribische muziek is ook nooit weg.

Overdag liggen we op het strand alleen maar in de schaduw (vooral Angelle) te lezen en springen we af toen de zee in voor verkoeling of om te snorkelen. We genieten samen van deze heerlijke 2 weken niets doen! En ze zijn voorbij gevlogen.
De laatste dag hebben we een hartverscheurend afscheid gehad. We zijn nog even het eiland rondgelopen met 2 schattige Fijaanse kindjes, Joelli en Rosie, die na het eerste snoepje niet meer van ons weg te slaan waren. Joelli wilde zelfs wel met ons mee en bij ons wonen (maar dat kon ook te maken hebben met het feit dat Angelle hem op haar DS liet spelen). Toen het tijd was om de boot in te stappen werden er wel wat traantjes gelaten (zelfs door de eilandbewoners, blijkbaar zijn we goed gezeldschap), maar natuurlijk vooral na de laatste knuffel van onze puppy’s. Konden we die maar meenemen. Nu is het alweer tijd om door het (veel te dure) Australië te reizen, hopelijk overleven we dit en hoeven we niet eerder naar huis omdat het geld op is J.

De foto’s zijn te vinden op: http://picasaweb.google.nl/hugoenangelle

Liefs van Hugo en Angelle

PS. Hugo heeft de inmiddels wereldberoemde rode ‘Rusty’ trui weggedaan. Nu gaat er de komende 10 jaar een Fijaan mee rondlopen ;).