Maleisie, Steeds verrassend. Altijd voordelig.

Bedankt weer iedereen voor alle leuke reacties en blijf het vooral doen! We vinden het heerlijk om wat van thuis te horen!

Na een heerlijke maand relaxen in Bali werd het voor ons weer tijd om het reizen op te gaan pakken.
Na een prettige vlucht kwamen we aan in Singapore. We pakten meteen de metro naar Little India waar we de familie van Tju-Jen wilde opzoeken (vriendin van Angelle). We hadden al een mail gestuurd dat we eraan zouden komen, maar hadden daar nog geen reactie op gehad dus we gingen maar op goed geluk. Aangekomen bij Ali’s nest vertelde de oom van Tsju-Jen dat er helaas geen kamers meer vrij waren, maar nog wel een dorm. Oei we hebben niet zulke goeie ervaringen met dorms… maar we vinden het wel leuk om de familie van Tsju-Jen te leren kennen, en omdat er nog maar 1 ander stel in de dorm was deden we het toch maar. We betaalden en zetten onze tassen in de dorm. Op dat moment komt er met veel geschreeuw een klein jongetje naar binnen gerent, gevolgd door een nog harder schreeuwende moeder. Ohoh die komen ook in de dorm! Dan zien we een nog veel kleiner meisje dat net kan lopen en een vader. De vader werpt een blik op wat spulletjes die Hugo al klaar heeft liggen en zegt :” O ik zie dat je oordopjes hebt, goed zo! Want ik ga snurken’. NEEEEE !!!!!!!!!!!!!!!
We lopen de stad in om wat te eten, maar zijn niet in een goed humeur, met een vreselijke nacht voor de boeg (horrorbeelden uit Jujuy verschijnen al voor onze ogen). We besluiten dat als we terug komen, we op zoek gaan naar Tsju-Jen’s oom om de situatie uit te leggen en het geld terug te vragen….. Helaas is de oom al weg, maar het behulpzame nichtje doet even een belletje en geeft dan ons geld terug. Tsju-Jen, je krijgt wel de groetjes van je oma hoor!

Opgelucht gaan we op zoek naar een eigen kamer. Het is maar voor 1 nachtje, want als we terug komen uit Borneo vliegen we weer hierheen en hebben we weer 4 dagen voordat onze vlucht naar Bankok gaat, dus de stad verkennen doen we dan wel.
Dat schijnt nog moeilijker te zijn dan we dachten…. Wat zijn kamers in Singapore duur!!!!!!! Vooral hostels zijn niet normaal (iets wat we gedurende de reis al vaker hebben gemerkt…) we vragen dus maar door en uiteindelijk is het goedkoopste wat we kunnen krijgen een eigen kamer voor 50 Singaporese dollar (=40USD). Dit is in een zogenaamd ‘liefdeshotel’, Zo’n hotel waar ze dus ook kamers per uur verhuren…… right. Het is een van de vieste kamers waar we ooit in gelegen hebben, maar toch verkiezen we slapen in een smerige kamer boven niet slapen tussen snurkers.
De volgende dag verlaten we opgelucht de plek die wij hebben omgedoopt tot ‘batshotel’ en beginnen vol goede moed aan onze reis naar Maleisië. We nemen de bus naar het grensplaatsje Johor Bahru. Als we door beide douaneplekken heen zijn, lopen we naar een informatiebalie om te kijken wat we nu willen doen. We waren eigenlijk van plan om naar de eilandjes in het oosten van Maleisie te gaan. Als we navraag doen bij het bureautje zegt de man ;’de eilandjes kan je nu niet bezoeken door het monsoon-seizoen, ze zijn allemaal gesloten’. O dat is balen, dan maar onze 2de keus, het nationale park Endau Rompin. Maar ook die is gesloten zegt de man. Het nationale park Taman Negara is wel open, dus dan wordt dat het maar. We vinden het wel jammer, want we hadden graag naar de eilandjes gewild… Als Hugo alvast naar buiten loopt besluit Angelle nog even naar de eilandjes rondom Borneo te vragen, want daar gaan we tenslotte volgende week heen. En wat zegt de man ‘nee daar kan je ook niet heen, Borneo is ook gesloten’. Hmmm hier klopt iets niet…. Als Angelle ook naar buiten loopt en tegen Hugo verteld dat deze man denkt dat Borneo gesloten is besluiten we dat waarschijnlijk niets klopt van wat hij ons zojuist heeft verteld. We wagen de gok en nemen toch de bus naar Mersing, vanwaar de boot naar de eilandjes in het oosten vertrekt.
In de bus genieten we van het uitzicht en we vinden Maleisië meteen prachtig. Het is heel erg groen en staat vol palmbomen. Op dat moment vinden we dat nog mooi, maar zodra we de waarheid ontdekken verliest het toch wel wat van z’n schoonheid. Maleisië was eigenlijk voornamelijk jungle, maar een heeeeeel groot deel van die jungle is verwoest om palmolie plantages van te maken. Het ziet er allemaal dus nog wel groen uit, maar het is niet het groen wat het hoort te zijn. Wat zonde! Palmolie zit in heel veel producten die wij dagelijks gebruiken. Palmolie wordt vaak aangegeven als ‘duurzaam’ product en het wordt dus voorgedaan als beter. Maar eigenlijk is het heel slecht, want dieren zoals de Orang Oetan wordt met uitsterven bedreigd omdat de jungle weggekapt wordt om maar meer en meer plantages te kunnen maken! Misschien iets om op te letten, zodat we het kappen van de jungle kunnen proberen tegen te gaan.

Na een 6 uur durende busreis komen we aan in Mersing, waar we meteen naar het kantoortje voor de boot lopen. Kunnen we morgen naar het eiland? 10 minuten later staan we weer buiten met 2 tickets in onze hand! Geen probleem en we hebben de boot van 11 uur. Hoeveel mensen zouden dit nu overslaan omdat ze die flapdrol van het informatiebureau geloven?
We verblijven die nacht in Mersing en genieten van onze eerste echte straatbarbecue, heerlijk!
Onze boot naar Tioman Island zit propvol. Nee niet met toeristen, maar ook de locals gaan het weekend graag naar dit eiland. We hebben een gezellig blokhutje op het stuk wat ABC heet en zitten vlakbij het prachtige strand. We lopen een rondje om het eiland te verkennen en we komen erachter dat het erg rustig is. Het staat er vol met hutjes en hosteltjes, maar er is bijna niemand. (de locals gingen er gelukkig bij de eerste stop op het eiland al uit)
Als we na de lunch terug naar ons blokhutje gaan om op de veranda te zitten horen we allemaal geritsel in de palmboom voor ons hutje. We kijken omhoog en staan oog in oog met apen! Wat gezellig. Ze springen en klimmen rond de bomen bij ons hutje en wij genieten van deze leuke show. Als er ook nog een paar keer een knoepel van een varaan en vliegende eekhoorns voorbij komen dan kan het voor ons al niet meer stuk!! We zorgen dat we ’s avonds gebruik maken van Happy Hour op het strand (3 biertje voor 10 ringgit (2,50 euro!)) en hebben een heerlijke nacht tussen de apen en varanen (er liep ’ s ochtends zelfs een varaan over ons dak :S).
De volgende dag willen we wat actiefs gaan doen dus besluiten we de jungle-tocht naar het volgende strand te maken. Na 15 minuten en maar een klein stukje verder zien we al een resort…. We kunnen er toch nog niet zijn? Nee dit is het nog lang niet, maar we moeten er wel even doorheen om verder te gaan met de tocht. Omdat het monsoon seizoen net voorbij is, is het pad allang niet meer gelopen, dus het is nog best een avontuur. We klimmen en klauteren, omhoog en omlaag en hebben de mooiste uitzichten onderweg. Ook komen we weer een apenfamilie tegen en horen we een hele hoop geritsel waar we soms een beetje nerveus van worden ( er leven hier 25 verschillende soorten slangen, waaronder de King Cobra, die hoeven we dan niet zo nodig tegen te komen). Na 2 uur lopen komen we op een prachtig verlaten strand waar we even heerlijk van genieten. Als we doorlopen geven we het al snel op. Het pad wordt te slecht om verder te gaan en we moeten ook nog helemaal terug. Als we weer terug bij het resort zijn gaan we lekker lunchen. Als het tijd is om te betalen komen we erachter dat we niet genoeg geld bij ons hebben….. oeps. Hugo wist zeker dat er nog meer dan 50 ringgit in de portemonnee zat, maar dat briefje is in ieder geval verdwenen. Briefjes van 50 ringgit en 1 ringgit lijken ook wel errug veel op elkaar, Hugo denkt dat hij misschien per ongeluk een briefje van 50 heeft gegeven toen we water hebben gekocht in ABC. Nou ja, in ieder geval heeft hij dat vrouwtje blij gemaakt en vanaf nu houden we de briefjes van 50 en 1 mooi gescheiden.
Maar wat doen we nu met de rekening???? We komen 5 ringgit te kort (1,25 euro). We vertellen het eerlijk aan de ober en vragen of we het morgen mogen komen betalen. Gelukkig vind hij dat goed en dus gaan we ons laatste stukje door de jungle lopen. Het is niet ver maar wel veel klimmen en duurt toch nog zo’n 20 minuutjes. Na een teken-check genieten we van onze heerlijke koude douche (jawel de laatste warme was in Bali).
Als afsluiting van onze actieve middag gaan we even op veranda zitten met een pak crackertjes en lezen onze boeken. Als we genoeg van de crackers hebben zetten we het pak opzij en zien we ineens een aap voor onze veranda verschijnen. We bekijken hem terwijl hij heel nonchalant onze veranda opklimt, daarna klimt hij op de tafel, dan neemt hij het pak crackers onder zijn arm en kijkt ons aan terwijl hij wegloopt. Vervolgens gaat hij recht voor onze veranda zitten, trekt het pak open en eet zo al onze crackers voor onze neus op! Wij vinden het voornamelijk heel erg grappig en kunnen niet geloven hoe snel hij erbij was. Als hij genoeg op heeft loop hij relaxt weg en komt er een kleiner aapje aan om de laatste crackers op te pakken alsof zijn leven ervan afhangt. Nou dan zit je echt in de jungle hoor. We zien de apen prullenbakken omduwen en het afval doorzoeken. Ze lijken alle verpakkingen te herkennen. Wat is dit toch een leuke plek.
We genieten nog een dag van het prachtige eiland Tioman en z’n heerlijke eten en drinken. We doen nog een poging tot snorkelen, maar als we het water induiken zien we meteen een zee van zee-egels! We maken snel rechtsomkeer en houden het snorkelen hier maar voor gezien. We zitten gewoon lekker op het stand in de zon met een biertje en bekijken de prachtige zonsondergang.

Dan wordt het tijd om te gaan, want over een paar dagen vliegen we al naar Borneo en we willen nog wel wat van Kuala Lumpur zien. We komen rond 19:00 uur aan en vinden een betaalbaar hostel in Chinatown. We lopen nog snel even over de night market en eten heerlijk in een van de vele Chinese restaurantjes op het terras. De volgende dag staan we vroeg op want de petrona towers staan op de planning en wij willen bij die 1640 mensen horen die dagelijks de ‘sky-bridge’ op mogen. (de brug tussen de 2 torens). Misleid door de lonely planet gaan we veel te laat op weg. Wij zijn er om 8:30, volgens de lonely planet gaat het om 9:00 pas open, maar eigenlijk beginnen ze al met uitdelen om 7:30. Te laat dus!
Naja we hebben een mooie wandeling door de stad achter de boeg en morgen is er nog een dag. We staan versteld bij de grote van de Petrona Towers en we maken honderden foto’s. Dan besluiten we na een tijdje naar de Sky Tower van Kuala Lumpur te lopen, misschien kunnen we daarop. De wandeling is weer erg leuk en het ziet er prachtig uit, maar voor de prijs dat je daar naar boven kunt, kunnen wij hier 2 nachten verblijven. Dus ook dat doen we dan maar niet. We lopen terug naar ons hostel om te verkassen. We hebben nog even rondgevraagd en we kunnen 2 hostels verder voor hetzelfde geld in een betere kamer zitten en met ontbijt erbij. Dus Nederlanders als we zijn slepen we onze troep even een paar deuren verder en dan zijn we tevreden. We willen nog wat meer zien, dus we lopen naar het bekende Imbi Plaza. Wij verwachten weer een markt, zoals in Chinatown, maar we komen in een mega winkelcentrum. Echt reusachtig. We kijken onze ogen uit! Maar blijkbaar is dit nog niets,want als we hier weggaan en er tegenover het gebouw ‘Times Square’ in lopen wordt het nog gekker! Zo’n groot winkelcentrum hebben we nog nooit gezien! Ze hebben hier zelfs een pretpark binnen! Een achtbaan zwaait zo’n 3 verdiepingen door het winkelcentrum heen. Ook is hier een bioscoop en laten we daar nou net zin in hebben. Voor 2 euro per persoon kopen we een kaartje voor de film Sanctum 3D. Het is in een nieuwe zaal op verdieping 10. En weer staan we versteld als we de zaal inlopen. Zo’n groot scherm hebben we nog nooit gezien. Er staan 40 stoelen per rij! De film is erg goed en we vinden het gewoon jammer als hij is afgelopen. Het is bijna donker dus we gaan even ergens een hapje eten en dan op weg naar het Traders hotel. Dit hotel staat vlakbij de petrona towers en heeft een bar op de 35ste verdieping. We belandden weer in een Happy hour en drinken 2 biertjes terwijl we genieten van het prachtige Kuala Lumpur bij nacht. Het uitzicht op de Petrona Towers is adembenemend en de stad heeft wel miljoenen lichtjes. Het is dat deze bar zo verschrikkelijk duur is, anders gingen we hier niet meer weg. Ze hebben hier zelfs een overdekt zwembad in de bar. (even voelen we ons weer milionairs)
De volgende morgen hebben we geen zin om vroeg op te staan en om de Petrona Towers te beklimmen, dus blijven we lekker liggen ;). Dan gaan we weer rondlopen in de stad. We gaan naar de central market, waar ze allemaal leuke dingetjes verkopen. We houden ons in, maar we maken wel even gebruik van dr. Fish spa. Dit is een grote bak met vissen die je dode huidcelletjes weg eten. Hugo gooit zijn voeten in de bak en voor hij het weet zitten alle vissen al aan hem te knagen. Niemand anders heeft er zoveel vissen aan zijn voeten als Hugo. Hij zegt wel dat het heel erg kietelt, dus Angelle doet het maar niet. Als Hugo na 10 minuten lekker glad gehapt is wordt Angelle wel nieuwsgierig, maar in plaats van haar voeten laat ze haar handen in een bak zakken. Het kietelt heel erg en na een paar keer eruit trekken krijgt ze dan toch de smaak te pakken. Dit is toch eigenlijk best wel leuk.
We eten nog wat van het locale eten, lopen wat rond en voor je het weet is je dag weer voorbij.
Dan is het tijd voor onze vlucht naar Borneo. We komen nog even langs de Grand Prix baan en arriveren op het vliegveld van Air Asia. Als we wachten tot onze bali opengaat zien we een man met een tulband zich heel vreemd gedragen…. Hij loopt allemaal heen en weer en laat op een gegeven moment zijn koffers voor meer dan 10 minuten onbeheerd achter. Ohoh hier komen de vooroordelen…… Als we mogen inchecken komt de man ineens terug en sluit aan bij ons in de rij…. Als dat maar goed gaat.

Gelukkig komen we een paar uur later veilig in Sabah, Borneo aan. De plek waar we de eerste nacht verblijven is Kota Kinabalu. Hier vinden we een super goedkoop hotel. Met zijn 25 ringgit de goedkoopste tot nu toe in Maleisië en Singapore. We eten een hapje en vallen dan doodmoe in slaap. De volgende dag gaan we informatie inwinnen. Er zijn eigenlijk 3 dingen die we heel graag willen doen hier in Sabah,Borneo, namelijk; Mt Kinabalu beklimmen, orang oetans in de jungle bekijken en duiken in het zuiden. Helaas zijn al deze dingen heel prijzig en na wat rondvragen komen we erachter dat we toch echt iets moeten laten vallen (wij noemen het graag tot volgende keer bewaren). We kiezen ervoor om Mt Kinabalu te bewaren en dus zitten we de volgende dag alweer in de bus op weg naar Sandakan. En weer een dag later vertrekken vanuit hier naar het Sepilok Orang Utan Rehabilitation Center. Dit is een gebied waar ze Orang Oetans opvangen en helpen te revalideren tot ze weer vrij de jungle in kunnen. De meeste van hen worden heel zwak aangetroffen in de palmolieplantages of gehouden als huisdier. Als je hier naartoe gaat wordt niet gegarandeerd dat je Orang oetans ziet, want het is een groot beschermt gebied en het is aan de orang oetans of ze naar de voederplekken willen komen. Als ze zelf genoeg voedsel vinden en dus al goed op eigen benen kunnen staan komen ze niet.
De ochtend dat wij gaan hebben we geen geluk. Alleen de show-orang oetan wordt even tevoorschijn gehaald (degene die altijd moet opdraven als er verder geen een komt, om het publiek tevreden te houden). Het is ook wel erg druk en iedereen maakt veel herrie dus wij begrijpen best dat ze hier geen zin in hebben. Omdat je je kaartje ook voor ’s middags mag gebruiken besluiten we rond te blijven hangen. We schrijven ons in voor de jungle tocht. Je kan namelijk ook een kleine route door de jungle lopen als je wilt en blijkbaar zijn wij die dag de enige. Niet echt gekleed op een jungle wandeling gaan we op weg. We waren al gewaarschuwd dat het modderig zou zijn, maar dit hadden we echt niet verwacht. Glibberend en glijdend lopen we door. We horen allemaal spannende geluiden om ons heen en even voelen we ons helemaal te gek, totdat Angelle iets op haar been voelt….Met een gilletje slaat ze een bloedzuiger van haar been die zich net even lekker wilde gaan vastklemmen. Als er niet veel later nog 2 een poging doen heeft Angelle het wel gezien. We gaan de jungle wel weer in als we erop gekleed zijn! Hugo vind het ook geen ramp om deze modderpoel te verlaten dus na 300 meter lopen we weer terug (later horen we dat er niet veel bijzonders te zien is op deze tocht en dat iedereen die hem gelopen heeft wel minstens 1 vastgezogen bloedzuiger had……)
We kijken nog een interessante film over het werk wat ze hier doen en dan is het tijd voor de 2de sessie. Hebberig lopen Hugo en Angelle voorop als eerste naar de voederplek. En het wordt beloont. Als we aankomen zien we een oude mannetjes orang oetan op het platform zitten . Als hij ons in de gaten krijgt slingert hij langzaam weg, maar wij zijn al tevreden. Dan ontdekken we nog 3 orang oetans in een boom en voordat we het weten zien we ze overal. Het is geweldig. De komende 2 uur blijven we op ons gemak deze prachtige beesten opserveren en dan gaan we voldaan terug. Bij de ingang aangekomen blijkt dat we de laatste bus hebben gemist, oeps! Dus dat wordt lopen. We lopen 3 kilometer naar de rotonde waar we na wat zwaaien worden opgepikt door een echte ‘Heavy Metal’ Bus. De chauffeur heeft zijn ipod ingeplugd en zo geniet iedereen mee van zijn harde (letterlijk en figuurlijk) muziek keuze. Wij vinden het prachtig en komen veel te snel weer in Sandakan aan. De volgende dag doen we even helemaal niks om de dag daarop Hugo’s verjaardag te vieren en aan het volgende avontuur te beginnen. Natuurlijk heeft Angelle een slingertje opgehangen en wordt Hugo verrast met taartje op bed. Dan is het weer rugzakken om en op naar de jungle. We gaan de komende dagen naar een jungle lodge aan de Kinabatangan rivier. Angelle laat stiekem even aan het personeel weten dat Hugo jarig is en dan worden we met een bus naar de rivierbedding gebracht. Hier ligt een mooie lange boot klaar die ons over de rivier meeneemt. Onderweg naar de lodge zien we al veel leuke dingen, maar het hoogtepunt zijn natuurlijk de neusapen! Die springen van tak naar tak van boom naar boom en met hun dikke buik en lange neus zijn ze een lust om naar te kijken. Ze worden hier ook wel de hollandse aap genoemd vanwege hun neus, nou ja zeg!
We zien ook een hoop vogels voornamelijk igrids (ofzo) en natuurlijk mogen de ‘longtail makake’s niet ontbreken, onze vrienden van Tioman Island.
Veel te snel komen we aan bij de lodge waar we naar onze kamer worden gebracht. Nou ja kamer, het is een hutje met 3 muren. Jawel wij slapen middenin de jungle in een hutje met niet eens een deur. Alleen 3 muren, een matras en een muskietennet. Dat is echt ‘terug naar de natuur’. We worden gewaarschuwd vooral geen etenswaren in de tassen te laten zitten, want ’s nachts kruipt er van alles door je hut en de ratten en andere dieren willen nog wel eens een gaatje in je prachtige rugzak knagen om bij het lekkers te komen. We denken er maar niet teveel over na wat voor dieren we vooral niet in ons bed willen hebben en genieten van het avontuur. Angelle haalt heel haar trukendoos open en versierd de ‘kamer’ zo goed als het kan. We delen de kamer met Nadja en Mark uit Duitsland (die al hebben verzekerd dat ze niet snurken, oef opluchting). Zij vinden het erg grappig om Angelle zich zo te zien uitsloven en Hugo hoopt vooral dat de apen al die slingers boven onze hoofden niet als nieuw speeltje zien. Na een kopje thee is het tijd voor onze ‘afternoon safari’ . We gaan weer de boot in en op zoek naar ‘wildlife’. Nou is dat hier niet zo moeilijk, in elke boom beweegt wel iets, maar we zijn natuurlijk voornamelijk op zoek naar Orang oetans en neusapen. De andere aapjes slingeren erop los en ook de kingfisher(vogel) laat zich vaker wel zien dan niet. De jungle is echt prachtig. ’s Avonds doen we nog een nachtsafari en de gidsen verbazen ons dat ze in het donker van zo’n grote afstand nog de kleinste diertjes kunnen zien. We zien een wilde Lowak (jawel van de poepbroek koffie) slapende neusapen en krokodillen ogen die onze lamp reflecteren. Na deze rit gaan we moe maar voldaan naar bed. Angelle is nog een beetje teleurgesteld dat ze niet meer aan Hugo’s verjaardag hadden gedacht, maar in ieder geval heeft Hugo het goed naar zijn zin gehad zo.
De volgende dag staat bol van de activiteiten. Morning safari, morning trekking, afternoon safari en eigenlijk de night trekking. Tijdens de wandelingen zien we voornamelijk Flora en Fauna (hier zitten gelukkig geen bloedzuigers) en tijdens het boottochtje zien we dan eindelijk onze wilde orang oetans! Ze zitten helemaal verscholen achter de takken, met hier en daar wat beweging en geklauter maar wij zijn meer dan tevreden. Ook zien we een afgestoten aapje dat met alle geweld terug naar zijn groep wilt, maar steeds weer het water in wordt gejaagd. Echt super zielig. Ook zien we een krokodil die snel het water in plonst en vele vele vogels. Als het avond wordt zien we duizenden flying foxes de lucht doorkruizen (soort vleermuis). Na het avondeten komt er opeens een taart tevoorschijn. Gefeliciteerd Hugo! Dat is echt een verrassing, ze hadden zich een dag vergist, maar desalniettemin maken we er een leuk feestje van met een heuse Simpsons-taart en gratis rijstewijn en rum. Als er een enorme regenbui losbarst besluiten wij en de rest van de groep dat we liever gezellig feesten met de gidsen en hun gitaren, rijstewijn en rum dan dat we in de regen lopen. We spelen een potje kaart en hebben een heerlijke avond. Archie een oudere engelse man uit onze groep wil wel de wandeling nog doen, dus een van de gidsen gaat met hem mee. Als hij een uur later doorweekt terugkomt heeft hij het volgende gezien: 1 kikker, 1 slapende kingfisher en 1 duif. Hebben we nu geen spijt dat we niet mee zijn gegaan??? Uhhhh NEE.
De volgende dag worden we met een zwaar hoofd wakker en samen met nog 4 andere bikkels uit onze groep zitten we toch weer om 6:00 in de boot. Als we weer terug zijn van deze safari hebben we weer vele slingerende apen gezien, alsof het niets is.
Na het ontbijt wordt het afscheid nemen van de gidsen. We geven ze onze Hollandse cape cadeau (alle jongens die hier werken zijn helemaal Nederland-gek en spelen elke dag voetbal in hun Holland-shirts, ook Hugo heeft de vorige ochtend als een echte Ruud van Nistelrooy meegedaan). En dan onze boot in voor het laatste ritje. Onze spullen zijn er heelhuids vanaf gekomen, maar 2 uit onze groep hadden minder geluk. Een franse vrouw was vergeten dat ze 1 klein koekje in haar tas had laten zitten. De rest van de vakantie zou ze met een mooi gat moeten rondlopen. Een Spaans meisje heeft ook een bezoeker in haar rugtas gehad. Hij moet zich niet zo lekker gevoelt hebben, want hij heeft heel haar medicijnvoorraad opgepeuzeld. Ze kon nog 1 ibuprofen op de vloer vinden. De apen, ratten en slangen moeten niet zo dol zijn op Nederlandse zoute drop, want Hugo kwam er na 1 nacht ineens achter dat die nog in zijn rugtas zaten…. Wie verkiest er nou medicijnen boven drop?

Aan de oever namen we afscheid van de meeste van onze groep en het personeel en samen met Nadja en Mark gingen we op weg naar Semporna, kijken of we nog een duiktripje kunnen regelen.
Een beetje afgezet door de mini-bus chauffeur komen we dan toch in Semporna aan. Met onze backpacks nog om beginnen we al gretig naar duiktripjes te informeren. Duiken op Sipandan (de beroemste plek hier) is vrijwel onmogelijk. Er worden hier per dag maar 100 mensen toegelaten en de vraag is erg groot. Bij de grote duikscholen zoals Scuba-Junkies is het niet te doen, maar als we wat doorvragen en in de steegjes komen is er ineens nog plek zat in Sipandan. Zie je wel, nooit de kudde volgen. Ook op slaapgebied doen we het beter dan de meeste. Waar vrijwel elke backpacker 40 ringgit per persoon voor een 10-persoons dorm betaald, vinden wij een mooi hotel ergens op een hoekje met een kamer voor 30 ringgit. We zijn al heel wat duiktentjes afgegaan en de prijzen liggen toch wel erg hoog. Zelfs Nadja en Mark, die maar 3 weken reizen vinden het wel prijzig. Hugo laat het er niet bij zitten en blijft stug doorzoeken. En dan vindt hij het…. Aangeplakt op de counter van ons hotel…. Niet veel later worden we opgehaald voor een gesprek bij Big John Scuba Adventures. We kunnen verblijven op het eilandje Mabul, daar een aantal duiken doen en dat voor een super redelijke prijs. We zijn al snel verkocht. Sipandan zou ook nog kunnen maar we besluiten het bij Mabul te laten. Misschien een slechte beslissing, maar Sipandan is zo verschrikkelijk duur en we willen ook nog wat duiken in Thailand doen. Als we de volgende dag met ons bootje op weg zijn naar Mabul zijn we erg blij met onze beslissing. Mabul ziet er uit als een droomeiland en ook de kamers van Big John die niet zo luxe zijn als de meeste homestays, zijn goed genoeg voor ons. Het ontbijt, de lunch, het diner en snacks zitten er ook bij inbegrepen en het eerste wat ons wordt voorgeschoteld zijn meteen Tiger-shrimps, hmmm. De rest van de dagen worden we sowieso verwend met het eten. Vooral veel verse vis! Angelle is erg enthousiast over de verse tonijn-sushi die we krijgen en Hugo krijgt niet genoeg van de tonijn van de barbecue. Het is heerlijk.
Maar we zijn hier niet gekomen om te eten…. De eerste duik die doen we recht voor onze lodge, waar het koraal in een grote muur naar beneden loopt. We zien meteen reusachtige zeeschildpadden, maar verder is Mabul vooral gericht op het kleinere spul. Onze gidsen wijzen ons de miniscuulste zeediertjes aan en soms doen we gewoon maar alsof we het zien omdat het veel te klein is om echt te onderscheiden. We zijn continu omringt door de prachtigste vissen en ondanks dat het zicht maar 10 meter is, genieten we heel erg van deze prachtige duik.
Voor de volgende duik op de volgende dag besluiten we een camera te huren. Als we het water in duikelen zien we meteen een grote zeeschildpad wegzwemmen.Helaas is de camera nog op de boot bij de gids…. We gaan weer langs een koraalmuur en zien de mooiste voornamelijk kleine dingen. Angelle is iets te gretig met haar lucht dus moet iets eerder naar boven. De camera gaat naar Hugo en natuurlijk ziet Angelle dan tijdens haar 5-meter safety stop weer hele grote zeeschildpadden. Gewoon groter dan haarzelf! En een blauwgestippelde rog. Maar dat is niets vergeleken met wat Hugo ziet. De reden waarom Mabul zo populair is en waarvoor duizenden duikers per jaar speciaal hierheen komen……….. De Pigmy Seahorse! Het is een zeepaardje zo groot als de punt van een potlood (en dan alleen het echte schrijfpuntje). Hugo moest zich ook heel erg goed concentreren en er de tijd voor nemen om hem daadwerkelijk te zien. Gelukkig had hij de camera om dit wondertje vast te leggen. Super.
’s Middags is het tijd voor onze laatste duik. We gaan naar een plek waar de iets grotere vissen zijn en waar er veel wrak op de bodem ligt. Naja wrak, het lijkt meer een klein dorpje wat overstroomt is, hebben wij Atlantis gevonden? ;)
We zien reusachtige alen en allerlei mega grote vissen. Onze gidsen blijven ons de kleine naaktslakjes en kreeftjes aanwijzen. Wij zelf zijn ondertussen meer enthousiast over de nemo’s en krokodillenvissen. Laten we het zo zeggen; foto;s zeggen meer dan duizend woorden!

Omdat Angelle nog zo graag een foto had gewild met een zeeschildpad, neemt een van de duikers ons mee naar de andere kant van het eiland om te snorkelen. We zijn er nog maar net of we zien er 3! We kiezen er 1 die net naar boven lijkt te willen zwemmen en gaan hem eens goed van dichtbij bekijken. Het is toch anders als je je adem in moet houden, maar we vinden het prachtig. Helaas is het zicht niet al te goed voor mooie foto’s, maar het is te zien.
Tijdens het snorkelen zien we net zoveel moois als bij het duiken en later als er nog een groepje gaat duiken mogen wij mee met de boot om daar te gaan snorkelen. Het is heel leuk, hoewel we onderweg een hele grote uiterst giftige zeeslang zien. Gelukkig zijn ze niet agressief en hoeven we dus nergens bang voor te zijn.
En dan is het afscheid nemen al weer aangebroken. Na 3 prachtige dagen op Mabul is het dag zeggen tegen Mark en Nadja en de duikers. Jammer hoor.
We blijven nog 2 nachten in Semporna en pakken dan weer de bus naar Kota Kinabalu. Daar komen we er gelukkig op tijd achter dat het vliegtuig naar Singapore een dag eerder gaat dan we dachten……

Plannen zijn er om gewijzigt te worden en dus hebben we het voor elkaar gekregen (ondanks dat het volgens ons contact persoon niet kon of veel geld zou kosten) om onze vlucht van Singapore naar Bankok af te zeggen (Sorry Jacco),omdat we niet 5 dagen rond Singapore wilde zitten en omdat we in Thailand toch eerst het zuiden wilde doen is het makkelijker om over land te gaan reizen.
Maar daarover later meer!!!

Liefs,
Hugo en Angelle

Foto’s zijn natuurlijk te zien op: http://picasaweb.google.nl/hugoenangelle

En de film is te zien op: https://picasaweb.google.com/hugoenangelle/Maleisie2011Video#5586192378925655410