Suksma Bali, proeven van een leven als miljonairs

Na een heerlijke maand van relaxen komt er dan eindelijk weer eens nieuw verhaal. We hebben de afgelopen 28 dagen met de ouders van Angelle in Bali doorgebracht. Zij hadden een villa gehuurd voor deze heerlijke lange periode en wij mochten daar dan ook al die tijd verblijven.

Maar na aanleiding van alle reacties willen we nog even kort terugkomen op ons Australië avontuur. De eigenaar van het Roadhouse heeft ons uiteindelijk toch nog een flink extraatje gegeven. Dit betekend dat ons plannetje om ‘ja en amen te zeggen’ gelukkig z’n vruchten heeft afgeworpen. We hebben hem er alleen niet meer speciaal voor bedankt en zijn lekker naar Bali gevlogen om daar met Angelle d’r ouders vakantie te vieren.

Maar nu weer terug naar het Bali verhaal.
We hebben een nachtje in een hotel vlakbij het vliegveld doorgebracht. De volgende dag na het ontbijt zijn we terug gegaan naar het vliegveld en hebben we Angelle d’r ouders opgewacht. Angelle stond stijf van de spanning en kon niet wachten om haar ouders na zeven maanden weer eens te kunnen omarmen.
We stonden tussen 500 chauffeurs met bordjes die hun nieuwe gasten stonden op te wachten. Na ongeveer een half uurtje kwamen Piet en Meta dan toch echt door de deuren van het vliegveld naar buiten. Angelle vloog in hun armen en na een mooi weerzien zijn we allemaal de auto van de privé chauffeur (genaamd Gomang) ingestapt en vertrokken we richting Lovina. De rit duurde vanwege het slechte weer (jawel) en een stop om Balinese koffie te drinken maar liefst vier uur.

Koffie uitleg: De koffie die we dronken heet Kopi Luwak en is de duurste koffie ter wereld. Een Luwak is een katachtig dier en die eet de koffiebes om deze vervolgens weer lekker uit te poepen. De zuren, maagsappen en enzymen kunnen dan inwerken op de bonen en dit geeft die specifieke smaak aan de koffie. (eerlijk gezegd vonden wij er niks aan..)

Eenmaal op bestemming aangekomen zien we een prachtige villa pal aan het strand met een heerlijk zwembad en een schitterende veranda. We doen zelfs onze schoenen uit, want we durven de boel niet vies te maken. Dan gaat de deur open en zien we de belachelijk luxe binnenkant van de villa. We voelen ons meteen miljonairs J. Zelfs Piet en Meta stonden ervan te kijken en die hadden toch al wat foto’s gezien op het internet. Ook stond daar onze kokkin ‘Ketut’ te wachten met een lekker welkomstdrankje en toen kon het feest helemaal beginnen.
Nadat we wat hadden rond gekeken en we onze spulletjes uitgepakt hadden stond het eten al klaar. Heerlijk Indonesisch eten met sateetjes, ‘fried rice’ en groenten. Toen nog een paar drankjes en daarna wegvallen in een heerlijk groot hemelbed en hopen dat dit geen droom is.
De volgende dag komen we tot onze vreugde erachter dat het toch echt geen droom is en gaan we genieten van het heerlijke ontbijt (gemaakt door Ketut), het zwembad, de zee, de zon, een heerlijke gebakken banaan snack en een prachtig diner.
Ook genieten we van de heerlijke gratis welkoms massage en we weten meteen; daarvan willen we meer!!! Kortom perfect, maar genoeg jaloersmakende teksten over de villa. We gaan maar eens over op de uitstapjes ;)

Op ons eerste uitstapje neemt onze chauffeur ‘Gomang’ ons mee naar de watervallen en de tempels in de buurt. De watervallen zijn erg mooi en liggen midden in de bergen. Daarna rijden we door naar een tempel die aan een groot meer is gelegen. Vlak voordat we daar aankomen stopt Gomang nog even bij een klein huisje waar we wat dieren kunnen bekijken. We zien meteen een paar gigantisch grote vleermuizen hangen en voordat we het doorhebben heeft Hugo al een vleermuis vast en Angelle een Luwak om haar nek. Piet en Meta moeten er niks van weten en maken wel de foto’s. Ondertussen gaan Hugo en Angelle helemaal los. Elk dier dat er is krijgen ze om hun heen, leguanen, albino egels, gigantische phytons en vleermuizen. Na deze bizarre stop komen we aan bij de Hindoestaanse tempel. Het is helaas een erg toeristische tempel, maar het kleine tempeltje dat in het water ligt is wel erg mooi. Na een korte tijd besluiten we maar weer verder te rijden. We stoppen bij een restaurant midden in de bergen en eten onze buiken vol voor nog geen 5 euro de man. Daarna gaan we terug naar de villa. We zien onderweg nog wat aapjes en eenmaal terug nemen we snel nog een duikje in het zwembad voordat het heerlijke Indonesische eten alweer klaarstaat. We love Bali ! :D

Het tweede uitje dat we doen brengt ons naar een Boedistische tempel vlakbij het dorp van Gomang. Gomang is zelf Hindoe, maar boeda en hindoe hebben veel met elkaar gemeen en Gomang verteld ons honderduit over zijn geloof. Het komt er heel kort en simpel op neer ‘wie goed doet, goed ontmoet. Ik ga er niet veel meer over vertellen, anders moet je maar even op google gaan kijken. Maar wij zijn allemaal in ieder geval erg grote fans geworden van dit geloof..
De tempel was erg mooi en ligt midden in de bergen verscholen. We moesten dit keer wel een sarong om, zodat onze benen bedekt waren. Piet en Hugo vielen wel een paar keer bijna om toen ze trappen moesten lopen, omdat hun sarong net even wat anders is dan hun dagelijkse korte broek, maar het was een mooie tempel en er waren geen andere toeristen.
Daarna reden we door naar de ‘hot springs’ van Bali. Ook weer midden in de bergen verscholen. Hier komen voornamelijk locals en Piet had al vrij snel een Balinese vriend die al z’n voortanden miste. Hij vond Piet z’n roze tepels nogal interessant en wij lagen natuurlijk allemaal in een deuk. Na een uurtje in het warme water liepen we weer terug naar de auto. Vlakbij de auto stonden een paar kraampjes met verkopers van kleren. Natuurlijk werd Piet overgehaald en kocht hij 3 T-shirtjes. Hugo moest wel even helpen met het afdingen, maar dit ging gelukkig gedurende de rest van de vakantie bij iedereen steeds beter. Terug bij de villa gingen we natuurlijk weer even in het zwembad en daarna genoten we wederom van een heerlijke maaltijd en een Bintang biertje.

Na weer een rustig relaxdagje bij de villa gingen we naar de rijstvelden. We hadden een gids genaamd Putu en die leidde ons gedurende 4 uur door de rijstvelden. Het was echt een adembenemende tocht door riviertjes, langs rijstvelden en we ontmoeten een gezin die midden in de bergen woont en die afhankelijk zijn van de rijst. We zien ook hoe ze de rijst sorteren en pellen. Het is echt een hoop werk en als je dan bedenkt wat je voor een zakje rijst betaald in Nederland snap je niet hoe je erop kunt verdienen. Hugo ontmoet nog een grappige Balinees en hij mag met zijn katapult schieten om de vogels uit de rijstvelden te verjagen. Daarna lopen we nog naar een tempel bovenop de berg en dan dalen we weer af naar het beginpunt. Onze gids is echt een hele aardige man, maar eigenlijk zijn alle Balinezen aardig. Misschien wel het meest vriendelijke volk dat we ooit ontmoet hebben. De gids ‘Putu’ nodigt ons nog even uit om zijn huis te komen bekijken en Hugo mag dan ook nog een schilderij uitkiezen dat door zijn broer is geschilderd. Hugo mag er niks voor terug geven want dat brengt ongeluk. (Wie goed doet, goed ontmoet). Al met al weer een topdag!

30 januari 2011, Angelle’s verjaardag.
We regelen een dolfijnentripje op Angelle d’r verjaardag. We worden om 06:00 ’s ochtends recht voor onze villa opgehaald met twee bootjes. We varen ongeveer een uurtje en zien de zon ondertussen opkomen. Het is een prachtige manier om de dag te beginnen. En dan zien we opeens een dolfijn en nog geen 10 seconden later zien we er 2 en dan zien we er 10. We varen achter ze aan, maar ze verdwijnen telkens weer voor langere tijd onder water en dan springen ze weer 100 meter verderop uit het water. Toch is het een leuke ervaring en we zien heel wat mooie acties vanuit de dolfijnen (salto’s, pirouettes e.d.). Eenmaal terug relaxen we wat aan het zwembad en dan komt Ketut met een heerlijke taart aanzetten. Angelle is natuurlijk aangenaam verrast, vooral om Ketut eigenlijk vrij was (zondag) maar dat had Hugo geregeld. Ook zou Ketut die avond een barbecue klaarmaken. Blijkbaar had ze er zo’n zin dat ze versterking had gevraagd. Ze maakte de lekkerste dingen voor de barbecue en natuurlijk weer veel te veel. Saté en satésaus, scampi’s, krab, steaks, aardappelsalade en nog veel veel meer.. Ook had Piet de chauffeur ‘Gomang’ en zijn familie uitgenodigd en natuurlijk aten Ketut, haar man en haar vriendin ook mee. Het was een erg gezellige avond en iedereen was enorm dankbaar dat ze mee hadden mogen eten. Als extra cadeautje van Hugo kreeg ze de dag ervoor nog een Spa behandeling met een heerlijke 2 uur durende Scrubmassage (ok die nam Hugo dan ook maar meteen ;)) gezichtsbehandeling, manicure en pedicure en van Piet en Meta kreeg ze natuurlijk de hele maand cadeau en een duik (net zoals Hugo voor zijn verjaardag in feb.). Natuurlijk iedereen thuis ook bedankt voor de lieve wensen en leuke kaarten! Dat maakte de dag extra leuk!

Twee dagen later zijn we met z’n allen gaan snorkelen in Lovina. Lovina is het grote dorp in de buurt van de villa. We werden met een bootje opgepikt en naar de snorkel locatie gebracht. We hadden er heel veel van verwacht , maar uiteindelijk was het een beetje een dooie boel. Al het koraal was dood en de visjes kwamen alleen maar als er brood in het water werd gegooid. Het waren wel mooie visjes J. Maar na een uurtje zijn we maar weer terug gegaan en zijn we lekker bij de villa gaan relaxen.
Veel beter was dan de duik we gingen doen. We hadden een duikpakket gekocht van 4 duiken op twee verschillende plekken. De eerste plek die we gingen doen was aan de oostkant van Bali in Tulamben. Hier ligt een scheepswrak uit de tweede wereldoorlog nog geen 20 meter van het strand verwijderd. We hadden een ontzettend grappige duikinstructeur bij ons die al meer dan 5000 duiken heeft gedaan (en hij is pas 30 jaar). Maar toen we het water ingingen wisten we niet wat we zagen. Prachtig koraal, maar nog mooiere vissen. Het wrak is erg groot en we gingen er omheen en doorheen. We zagen onder andere een school jackfishes (ongeveer 1000) een scorpion fish, anemoon visjes, stingrays, aalen die uit de grond omhoog staken, een gigantische parrotfish en nog veel meer. Je begrijpt dat we Lovina nu echt een lachertje vonden. De duikinstructeur vertelde ons ook nog dat de volgende locatie (Menjangan eiland) eigenlijk nog mooier is, dus we zijn erg benieuwd.

Na een dagje gerust te hebben zijn we ’s middags naar Lovina gegaan om een broodje, jawel kroket en frikandel te eten en wat rond te slenteren (je kan toch niet altijd maar met je luie reet bij de villa liggen met een ijskoud biertje in je hand in het zwembad.....)!
Toen we dat gedaan hadden kwam Gomang naar ons toe met een vriend en die vriend die nodigde ons uit om ’s avonds naar een voorstelling te komen wat uitgevoerd wordt door Balinese kinderen en over de Balinese cultuur. Dat wilde wij natuurlijk wel zien. Tegelijkertijd nodigde Gomang ons uit om diezelfde avond na de voorstelling mee te gaan naar een Hindoe ceremonie. Het was de ‘Darkmoon ceremonie’ die maar eens in de zes maanden plaatsvindt. Ook dat wilde we natuurlijk wel meemaken.
Die avond toen Gomang ons op kwam halen moesten we ons eerst even in traditionele kledij steken, want anders konden we niet naar de ceremonie. Dus we kregen nogal aparte pakkies aan (zie foto’s) en toen gingen we naar de voorstelling.Piet werd voor de gelegenheid ‘papa Bali’ genoemd door de lachende Ketut. Natuurlijk waren we daar de enige in traditionele kledij en werden we nogal lachwekkend aangekeken. De voorstelling was erg leuk en ze doen goed werk om de cultuur in stand te houden bij de Balinese kinderen. We zagen traditionele dansen, luisterde naar Balinese muziek en kregen een Balinese vechtsport te zien. Na de show gingen we mee naar Gomang’s huis, we haalde daar zijn vrouw, zoon en tante op en gingen met z’n allen naar de tempel.
De tempel is een speciale tempel om de doden te eren en te herdenken. En die avond was het blijkbaar een groots opgezette herdenkingsceremonie. We wisten niet wat we zagen toen we de auto uitstapten. Honderden Balinese Hindoestanen waren aanwezig bij een openlucht tempel. Alles was versierd met de speciale kleuren (rood en geel) en overal stonden offerbakjes met wierrook erin. Je hoorde muziek en gezang in de verte en overal liepen mensen in originele kledij en met manden op hun hoofd. Natuurlijk voelden wij ons een beetje voor gek als blanke met die kleren aan, maar mensen vonden het blijkbaar juist super leuk.
Op een gegeven moment gingen we een grote trap op en kwamen we boven waar iedereen aan het wachten was totdat ze de deur doorkonden naar het tempelgedeelte. Terwijl we aan het wachten waren begon iemand tegen Hugo te praten en vroeg hij of Hugo met hem wilde bidden voor goed geluk. Ook was er een meisje prachtig gekleed die met Angelle op de foto wilde. Even later gingen we in de rij staan om mee naar het tempelgedeelte te gaan. Het was een drukte en iedereen duwde om maar binnen te komen (want een gebedsronde duurt wel 30 minuten). De vrouw en tante van Gomang gingen hun manden op een speciale plek neerzetten zodat ook deze gezegend worden door de ceremoniemeesters. Wij gingen allemaal voor een torentje zitten dat omringt was door doeken en toen begon het gezang weer. Er kwamen een paar mannen voorbij lopen die bakjes met heilig water vasthielden en een kwastje hadden. Dat kwastje ging in het heilige water en dan sprenkelde ze dit tot drie keer toe in je handen en elke keer moest je dit opdrinken. De vierde maal moest je het heilige water in je gezicht smeren en over je haar gooien. Dan kwam er een mannetje langs die je wat rijst gaf en dat drukte je dan op je voorhoofd vast. Na dit alles werden er wat zinnen gesproken en moesten we bloemetjes tussen onze middelvingers stoppen en onze handen samenvoegen en de duimen op je voorhoofd zetten. Daarna gingen de bloemetjes achter je oren of achter je hoofdband en dan deed je dit opnieuw maar met andere bloemetjes. Dit gebeurde 3 of 4 keer en toen was het klaar. Ondertussen kon je bidden wat je maar wilde. Bijvoorbeeld geluk in de liefde, hopen dat je werk hebt en houd, geluk voor anderen etc.. en natuurlijk bad je voor de doden.
Toen gingen de vrouwen hun manden ophalen en eenmaal op de vorige wachtplek werd het eten uit de manden uitgedeeld aan ons, want ook dit zou goed geluk brengen. Daarna werd er nog een keer gebeden buiten de tempel voor de mensen die overleden waren, maar die nog niet officieel gecremeerd zijn. Zij zijn dus nog niet in het echte hiernamaals en daarom kon er in de tempel niet voor hen gebeden worden.
Erg interessant allemaal en we voelden ons wel heel speciaal, aangezien we de enige westerlingen waren en ook totaal geen idee hadden van wat we moesten verwachten tijdens deze ceremonie.

De volgende dag hebben we wederom lekker uitgerust rond de villa (want dat konden we wel gebruiken ;)) en de dag daarna zijn we naar Ubut gegaan. Voordat we in Ubut aankwamen zijn we eerst nog even langs de vulkaan gereden om een goed beeld te krijgen van de vulkaan die Oost Bali tientallen jaren geleden in puin heeft gelegd en waardoor het zand van de stranden in het noorden nog steeds zwart is. Maar het was erg bewolkt en we zagen maar de helft van de vulkaan. (de onderste helft ook nog eens) Dus zijn we maar doorgereden naar Ubut toe.
Ubut is een stad midden in Bali en is bekend om het zilver en de houtbewerking. Toen we aankwamen wisten we niet wat we zagen. We zagen in 5 minuten meer toeristen dan dat we in de afgelopen 3 weken bij elkaar hadden gezien. (het noorden, waar wij zaten is niet zo toeristisch). Overal westerlingen op scootertjes en overal marktkraampjes, verkopers en bedelaars. We vonden het eigenlijk helemaal niet zo leuk. Maargoed, we hadden er wel 2 uur voor gereden, dus dan maar rondlopen en souvenirs kopen. Ditmaal liet Hugo het helemaal aan de vrouwen over en alsof ze niet anders gewend waren gingen Angelle en Meta over alles lopen onderhandelen. We kochten alles voor onder de 30% van de verkoopprijs. Dit was natuurlijk wel grappig om mee te maken en de Balinese vrouwtjes van de winkeltjes vonden het ook wel leuk geloven we dan maar. Het is allemaal een spel en dat houdt pas op als de verkopers niet meer achter je aan blijven komen met nieuwe biedingen. Uiteindelijk hadden we zakken vol spullen en een heerlijke maaltijd op en gingen we voordat we terugreden nog even langs het ‘secret monkey forest’. Niet erg geheim als het overal wordt aangegeven, maar wel erg leuk. Het is een heel mooi tropisch regenwoud park vol met grijze apen. Het is net of je in de jungle bent. Het enige zielige was dat we een blinde aap zagen die vastzat op een rots langs een watertje met een kleine op de buik. Blijkbaar waren zijn ogen eruit gekrabd tijdens een gevecht en kon hij niet meer wegkomen van z’n plekkie. Angelle is toen een parkranger gaan zoeken en heeft het hem vertelt. Hij zou het aapje wel even gaan helpen. Toen zijn we na een lange dag lekker huiswaarts gegaan naar het heerlijk rustige Noorden van Bali en hebben we pizza gegeten in een compleet verlaten restaurant aan de zee. J

Daarna weer een dagje relaxen bij de villa en in de watten gelegt worden door Ketut en zijn we de volgende dag naar Menjangan eiland gegaan. Hier kun je perfect snorkelen en duiken, dus dat wilden we wel even met onze eigen ogen aanschouwen. Piet en Meta gingen snorkelen en wij gingen uiteraard duiken. We hadden nog een man in ons gezelschap en deze was van begin tot eind chagrijnig. Ook pakte hij constant al het koraal vast en zat hij continu peukies te roken als hij de mogelijkheid had, kortom een heel vervelende egocentrische vent.
Gelukkig was het duiken wel helemaal geweldig! We deden twee duiken langs een muur van koraal die 50 meter omlaag liep. We zagen onder andere een eagle ray, een lion fish, prachtige stukken koraal en nog veel meer moois. Gelukkig hadden we dit keer een duikerscamera gehuurd zodat we nu eindelijk ook eens foto’s van het duiken hebben kunnen maken. (want mensen begonnen ons al te wantrouwen ;))
Deze duik was inderdaad minstens dan al niet mooier dan de duik in Tulamben.
Bedankt Bert en Jeannette, Angelle heeft dit voor haar verjaardagsgeld van jullie gedaan!!! Het was prachtig.
Piet en Meta vonden het snorkelen ook geweldig en na een heerlijk dagje in het water zijn we weer terug naar de villa gegaan, waar onze kok Ketut alweer druk bezig was met een… jawel… heeeeeeeerlijke barbecue. :)

En toen kwam het einde van de Bali vakantie al in zicht :(. We hadden niet echt iets speciaals meer op de planning, totdat Gomang (de chauffeur) weer eens langskwam en ons uitnodigde om mee te gaan naar zijn school. Naast chauffeuren is hij eigenlijk leraar.
Wij hadden hem aan het begin van de vakantie al eens gevraagd over een eventueel schoolbezoekje, maar we hadden nooit meer iets gehoord. Daarom zijn we ervan uitgegaan dat we niet meer langs konden komen.
Maar blijkbaar had hij de directeur gesproken en die vond het wel een goed idee, mits we iets meenamen wat interessant zou zijn voor de school of de kinderen. De school waar Gomang werkt is namelijk een heel arme lokale basisschool midden in de bergen. Ze krijgen een beetje geld van de overheid en daar moeten ze het mee doen. Sommige kinderen die moeten misschien wel een uur lopen naar de school en soms hebben ze niet eens genoeg geld voor een paar schoenen, laat staan een schooluniform. Maar toch, toen we eenmaal aankwamen was het een opgewekte en vrolijke boel. De kinderen waren spelletjes aan het doen op het (saaie) schoolplein en later gingen er een paar kinderen een traditionele Bali dans voor ons opvoeren. De muziek moest via de (enige op school aanwezige) computer worden afgespeeld, maar deed het niet. Ze wilden daarom de dans wel zonder de muziek doen. Toen besloot Hugo dat hij wel even een kijkje zou nemen naar de computer en nog geen 10 seconden later galmde de Hindoestaanse muziek uit de schelle speakertjes op het bureau. Iedereen begon te klappen en te schreeuwen, alsof er een wonder was verricht.
Vervolgens werd er ook nog een werknemer de boom in gestuurd om kokosnoten te gaan plukken en kregen we een verse kokosnoot om op te drinken. Het moest niet veel gekker worden..
Al met al was het een heel leuke en bijzondere ervaring en nu hebben we besloten om wat spulletjes te kopen om bijvoorbeeld aan de muren in de klaslokalen te hangen. Want daar hangt echt helemaal niks. Of misschien wat simpele tijdschriften en boekjes om door te lezen. (zoals een Balineese Zo-Zit-Dat, BoBo of Donald Duck). Verder willen Piet en Meta als zij volgend jaar terug keren naar Bali (jaja.. dat is al besloten) nog wat extra spulletjes gaan kopen voor de school. Dus als je een bijdrage zou willen doen dan kun je ons dat laten weten als we weer terug zijn in Nederland en dan kopen Piet&Meta daar weer mooie spulletjes van :).

Ook werden wij door een Nederlandse hoteleigenaresse doorverwezen naar een bibliotheek in Lovina. Hier zet een Nederlandse vrouw zich in voor de (kansarme) kinderen van Bali door het verschaffen van boeken en tijdschriften.
De reden dat zij hier een bibliotheek is begonnen kwam doordat zij vroeger zelf nooit de mogelijkheid heeft gekregen om te lezen. Totdat iemand haar stiekem een boekje had toegeschoven en daar was zij zo ontzettend blij mee geweest dat ze vanaf toen heeft besloten dat zij later zoveel mogelijk kinderen de mogelijkheid wilde geven om te kunnen lezen. Uiteindelijk is ze naar Bali verhuist en is ze hier een van de weinige bibliotheken begonnen. Ook helpt ze de kinderen te leren lezen, engels te leren en zwemmen en zet ze zich in voor talloze andere dingen met betrekking tot de kinderen. Als je haar website eens wilt bekijken ga dan naar: cobakewilaa@hotmail.com

De volgende dag zijn we spullen gaan kopen voor de school van Gomang. We kochten onder andere 2 volleyballen, honkbalknuppels en ballen, springtouwen, hula hoops, grote wereldkaarten, posters met rekentabellen en het alfabet erop en lekkere lolly’s. Daarna zijn we naar de Botanische tuinen gereden, omdat we heel graag het ‘tree top parcours’ wilden doen. Dit is een moeilijk en intensief parcours door de boomtoppen van de botanische tuinen. Helaas was het wel een beetje aan de prijzige kant (zeker voor Balinese begrippen), dus dit doen we wel als we ooit weer een keertje terugkomen naar Bali. ;) Verder was het wel een hele mooie tuin.
Daarna wilde Gomang ons nog wel even meenemen naar ‘de lucky tree’. Hij wist alleen niet dat het een ritje door de hel was. De weg was zo ongelooflijk slecht dat we meerdere malen ons hoofd stoten tegen de ramen en het dak van de auto. Ook kon hij het niet vinden en reden we er maar liefst 4 keer voorbij. De boom was gigantisch groot en mooi, maar de volgende keer hoeven we er niet perse meer heen.. Het deed ons denken aan de Dead Road in Bolivia J
Daarna nam hij ons ook nog even mee naar zijn schoonfamilie, want zijn schoonvader (73 jaar) wilde graag wat Balinese muziek voor ons gaan spelen. Eenmaal in zijn huis kwam ook de rest van de familie even langs en na wat heen en weer gebabbel begon hij te spelen op een grote xylofoon van bamboe. Hij wilde dat Hugo ging dansen, maar daar bedankte hij vriendelijk voor. Toen werd hij alsnog uitgenodigd om de muziek te leren spelen en dat wilde hij wel. Eerst hield de schoonvader Hugo’s handen nog vast, maar al snel mocht hij het alleen doen en speelde hij een traditioneel Balinees wijsje. Iedereen was onder de indruk en begon te applaudisseren toen hij klaar was. Daarna gingen we naar huis en bereiden we ons alvast voor op de volgende ochtend..


Want de volgende ochtend gingen we mee naar Gomang’s school om daar de spullen te overhandigen. We belanden direct in een traditionele ceremonie die de kinderen elke maandag moeten uitvoeren. Het bestaat onder meer uit het zingen van het volkslied, het voorlezen van bepaalde teksten en de vlag ophijsen. Het was allemaal erg indrukwekkend. Daarna werd er over onze komst verteld en nadat Angelle een kleine speech had gehouden overhandigden we de spullen aan de directeur. Het ging allemaal heel officieel, met foto’s en applaus. Het leek wel of we een staatsbezoek kwamen brengen. Maar iedereen was heel blij met de spullen en na wat foto’s met de kinderen zijn we de klaslokalen nog even gaan bekijken. Daar deelden we de lolly’s uit aan de kinderen en we hebben nog nooit zulke blije gezichten gezien als toen. J Sowieso stonden we er van te kijken hoe gedisciplineerd de kinderen hier zijn. Ze geven zelf les als de leraar er niet bij kan zijn en ze zijn zo ontzettend dankbaar voor alles wat ze krijgen. Het was een erg leuke ochtend en we zullen de school niet snel vergeten.

En toen zat het er bijna op hier in Bali! Nog een dagje relaxen bij de villa en een laatste massage en dan op weg naar Singapore en Maleisië. Maar daarover lezen jullie in ons volgende verslag wel weer. Het beloofd in ieder geval weer een interessante maand te worden :D.

Papa en Mama, Piet en Meta, super bedankt voor de leuke maand. Het was heerlijk om jullie weer te zien en we hebben een geweldige tijd gehad. Echt super lief dat we een maand kosteloos bij jullie in de prachtige ville mochten blijven en alle leuke toertjes die jullie met ons ondernomen hebben. Jullie hebben nu wel weer een rust-van-Hugo-en-Angelle-periode verdiend! En wie weet misschien zitten we hier al heel snel weer............. ;)

Sampai jumpa

Foto’s en video’s zijn natuurlijk te zien op: http://picasaweb.google.nl/hugoenangelle