Wycliffe (vaar)Well

Hallo iedereen!

Het is alweer enige tijd geleden dat jullie van ons gehoord hebben, maar hier is ons laatste Australië verhaal. We staan namelijk op het punt om naar Bali, Indonesie te gaan!!

Zoals jullie misschien nog wel weten zijn wij toch gaan werken dit jaar. We kwamen namelijk door heftige regen vast te staan op een camping hartje Australië en daar werd ons een baan aangeboden. Het plaatsje heet Wycliffe Well en als je wilt weten hoe afgelegen we daadwerkelijk zitten moet je maar even google-maps gebruiken. Het dichtstbijzijnde dorpje is in ieder geval 160 kilometer verderop!

Maargoed, wij hebben dus de laatste 5 weken doorgebracht in-en-rond een Roadhouse, tankstation en Holidaypark (camping en kamers). Een roadhouse is een soort van klein winkeltje, waar je alles kan krijgen wat je nodig hebt midden in de woestijn.
Angelle haar werkzaamheden bestonden voornamelijk uit het schoonmaken van de kamers, toiletten en douches op de camping, uit het werken achter de bar van het roadhouse, boekingen doen en administratieve werkzaamheden verrichten.
Hugo deed voornamelijk de dieren verzorgen en het hele park/ camping onderhouden. Dit was bijvoorbeeld grasmaaien, snoeien, vuilnis ophalen, dierenverblijven schoonmaken en onderhouden en verder soms meehelpen in het Roadhouse.

Al met al best leuk werk en het betaalde helemaal niet onaardig (dachten we………).
Maar nu komen de addertjes onder het gras naar boven, want zodra we er een weekje gewerkt hadden besloot de eigenaar 2 van zijn vaste werknemers op kerstvakantie te sturen en ging hij er zelf ook maar vandoor. Dit betekende dat wij, samen met een vent genaamd Steve en Goofon, de kok (ook wel Cookie genaamd) en zijn vrouw Ling (schoonmaakster) achterbleven. Cookie en Ling zijn chinees en praten (ondanks dat ze hier al 4 jaar zijn) heel erg beperkt engels. We waren ondertussen ook niet meer zo gecharmeerd van de baas, want hij flirtte met Angelle, blijkt een oogje te hebben op jonge meisjes en is nogal een viespeuk.
Maar in plaats van 6 dagen per week, 8 uur per dag te werken werd het opeens 7 dagen per week 10 tot 12 uur per dag werken en uiteindelijk bleven ze ook nog eens meer dan 3 weken weg. (toen was het geld opeens niet meer zo heel goed).
Ondertussen werd onze collega Steve ook nog eens compleet gestoord. Steve is 44 jaar oud en ziet eruit als het stereotype serial-killer. Een dikke baard en een ronde bril met dikke glazen, oliedom en kleed zich alsof zijn moeder elke morgen z’n kleren nog voor hem klaarlegt. Hij heeft nul vrienden en zijn familie wil hem blijkbaar niet meer kennen, dus dat zegt wel genoeg.
Het ging eigenlijk al meteen fout, want zonder eigenaar dacht hij nu dat hij de eigenaar kon gaan spelen en gedroeg zich daar dus ook naar.(Hij werkte er pas 1 week langer dan ons en hij maakte super veel fouten). Al snel kregen Hugo en Steve een flinke woordenwisseling en toen Hugo weg was begon hij zijn agressie tegen Angelle te uiten. Hij zei de meest rare en walgelijke dingen tegen Angelle, maar gelukkig negeerde ze Steve en gelukkig droop hij af. Sindsdien negeerde we elkaar en ging ieder z’n eigen weg, maar een paar dagen later kreeg hij weer een krankzinnige uitval en begon weer de meest walgelijke dingen tegen Angelle te zeggen. Toen Hugo dit later hoorde wilde hij het liefst naar zijn caravan lopen en zijn baard eraf knippen met de snoeischaar, maar ja we zaten natuurlijk wel vast in ‘the middle of nowhere’! Sindsdien hoopten we maar dat hij ’s nachts niet onze caravan in brand zou gaan steken ofzo, gelukkig gebeurde dit niet.
De eigenaar had beloofd hem te ontslaan en een hartig woordje met hem te spreken zodra hij terug was, maar uiteindelijk is ie er gewoon mee gestopt en ervandoor gegaan met z’n geld. (gelukkig hebben we later van andere mensen gehoord dat hij autopech kreeg en dat hij nu in de regen in een tentje langs de kant van de weg staat).

Verder ging alles wel z’n gangetje, Hugo heeft 2 keer een slang van wel heel dichtbij te zien gekregen. De eerste keer trok hij het deksel van een bus kippenvoer en daar lag een mooie slang bovenop het zaad te slapen. De tweede keer liep Hugo ’s ochtends richting de toiletgebouwen en eenmaal het hoekje om glibberde er een flinke slang recht voor z’n voeten voorbij. Waarschijnlijk was deze op weg naar de konijntjes. Hij riep snel Cookie en Angelle erbij en met een schep maakte Cookie wel even een eind aan deze niet al te vriendelijk uitziende slang. We wisten natuurlijk niet precies wat voor slang het was maar aangezien 8 van de 10 meest giftige slangen in Australië leven wilde we geen risico nemen. Uiteindelijk bleek het een python (nee, niet de achtbaan bij de Efteling) te zijn en dus niet giftig of bijtgraag, maar een wurgslang. Sorry slang, maar de volgende hebben we laten leven en Hugo heeft hem zelfs even op z’n arm genomen en samen met Angelle geaaid.

Verder hadden we hier op de camping konijnen, maar helaas liep een konijn ARD op, dit is een zeer besmettelijk konijnenvirus en zorgt er uiteindelijk voor dat het konijn overlijd. Tegelijkertijd hadden we ook net 3 baby konijntjes gekregen en toen Hugo zag dat de ouders ook het virus hadden gekregen hebben we ze bij de ouders weg moeten halen. Heel zielig en eigenlijk ook veel te vroeg, maar het was noodzakelijk. 2 Dagen later ging vader konijn dood en een week later ook moeder konijn.
Ondertussen hadden we een prachtig verblijf gemaakt voor de baby’s en ze genoten er echt van. We hebben er voor gezorgd dat ze zelf leerden eten en ze werden sterker en dikker. We gaven ze de volgende namen; Jokertje, Nijntje en Adje.
Maar op een dag zagen we rode randjes rond de ogen van Jokertje en dat is een aanwijzing voor ARD. Al snel kreeg Nijntje het ook en toen ging het snel. Nijntje was na 2 dagen al dood en Jokertje heeft het nog een dag of 10 vol gehouden. Adje was de sterkste van allemaal, maar ook zijn einde zal spoedig komen. Het is echt heel zielig en er is niks dat we konden doen, want een dierenarts is hier niet echt en dit is een ziekte die een konijn zelf moet overleven (hoewel dat zelden gebeurd). Toch hebben ze wel een paar geweldige weken met ons gehad en we zullen ze nooit vergeten.

Kerst en oud&nieuw hebben we met z’n tweeën gevierd, want Cookie en Ling vieren Chinees Nieuwjaar en Steve die mocht kapot vallen van ons. Dus het was de saaiste feestmaand ooit!! Gelukkig hadden we wel familie om mee te skypen en daar hebben we dan ook erg van genoten. (Erg leuk om het nieuwe jaar in te gaan met Bert, die vond het namelijk wel een goed idee om met ons aan de champagne beginnen om half 4 ’s middags ;). Natuurlijk hebben we ons wel royaal getrakteerd op de drankjes uit de bar. Ook al wil de eigenaar dat we alles betalen, wij vonden dat we er wel recht op hadden en hij was er toch niet! :D

Na 3 weken kwamen Arc (de eigenaar) en Chris ( een werknemer) dan eindelik terug. Ze konden niet eerder terugkomen, want alle wegen waren compleet overstroomd. (heel de oostkust stond op dat moment onder water) We kregen een bedankje voor ons goede werk, maar geen ‘extraatje’ ofzo.. (zo wordt en blijf je miljonair hè..) Na twee dagen moest Arc plotseling naar het ziekenhuis want hij had last van zijn ademhaling, dus Hugo bracht hem en daar bleek dat hij longontsteking had opgelopen. Hij moest een paar dagen in het ziekenhuis blijven en dat betekende dus dat we weer lange dagen moesten werken. Vervolgens hebben we hem samen opgehaald en ’s avonds begon Angelle dan over het geld en over het eventuele extra’tje voor de vele uren van de afgelopen weken. Tot Angelle d’r verbazing zei hij dat hij absoluut niets extra’s wilde geven. Hij vond dat hij ons een plezier had gedaan door ons een baan aan te bieden en daar moesten we hem maar dankbaar voor zijn :s.
Later hebben we het er nog eens met hem over gehad en toen vond hij opeens dat we het nooit hadden mogen vragen en dat geld voor hem echt geen probleem is, maar nu moesten we maar afwachten of we nog wat extra’s kregen, ook nog wat over ‘give & take’, ‘respect’ en blablabla... We hebben z’n onzin verhaal maar netjes aangehoord en het spelletje meegespeeld in de hoop dat hij nou alsnog in de buidel gaat tasten. Want hij denkt ons misschien een kunstje geflikt te hebben, maar nu doen we dat bij hem ook en hopelijk gaat het werken. Vanaf nu noemen we hem in ieder geval maar Dagobert Duck (rijk, maar een enorme vrek).

Verder is er niet zoveel interessants gebeurd hier. Jullie begrijpen waarschijnlijk wel dat we hier nooit meer terug komen om te werken (want dat heeft hij wel gevraagd) en ook willen we niet meer gaan werken tijdens deze reis. We hebben nu wel genoeg geld verdient om de rest van de reis te kunnen overleven.

Gelukkig hebben we ook wel een hoop leuke en interessante dingen meegemaakt, zoals;
Interessante en rare gasten, vreemde aboriginals, zwemmen met Cookie, skypen met ouders en vrienden, proberen een emoe te vangen, de tijd met de baby konijntjes, slangen en spinnen gezien, flinke regenval gehad en tot je middel in het regenwater staan, elke avond eten en drinken wat we willen, een baby kangaroe in de winkel, getuige van de grootste waterramp ooit in Australië, Michael leren kennen en natuurlijk geld verdienen. Voor alle andere bizarre verhalen moeten jullie maar wachten tot we weer terugzijn het is te veel om allemaal op te schrijven en veel leuker om gewoon te vertellen.

Een ding willen we jullie echter niet onthouden voordat we afsluiten en lekker naar Indonesië vertrekken en dat is Michael;
Michael is een nogal vreemde jongeman van 36 jaar oud. Hij is op een zekere nacht recht voor Wycliffe Well uit de bus gestapt en is daar gaan zitten wachten totdat hij ’s ochtends een kop koffie kon krijgen. De eigenaar vroeg wat zijn verdere plannen waren en toen zei hij dat hij ergens in de buurt zou gaan leven. Maar er is helemaal niks hier in de omgeving. Hij ging dan wel gewoon in de ‘bush’ leven, want dat had hij al vaker gedaan zei hij. Toen heeft Arc hem een schuurtje op de camping aangeboden waar hij in kan leven en dat heeft hij geaccepteerd.
De laatste weken hebben we hem wat beter leren kennen en we weten niet precies of er een woord voor hem bestaat, maar hij is duidelijk de vreemdste vogel die we ooit zijn tegengekomen. Hij is bijzonder slim als je hem hoort praten, maar zijn verhalen komen voort uit zijn inbeeldingsvermogen. Vaak als we op de camping liepen zagen we Michael ergens zitten met zijn ogen gesloten en zijn hoofd continu naar rechts en naar links draaiend, ook vult hij continu zijn wangen met lucht en dan blaast hij de lucht weer uit. Erg vreemd, maar blijkbaar gaat hij dan naar een andere wereld of dimensie en daar beleefd hij dan van alles. Hij zegt dat hij op deze manier bijvoorbeeld alle boeken in de bibliotheek kan lezen, ook is hij een ruimtevaartprogramma aan het volgen en speelt hij in meerdere rockbands waarmee hij shows heeft over de hele wereld, tevens is hij professioneel tennisser op Wimbledon en is hij miljonair. Er is een cashflow waar niemand van af weet en dat geld komt vanzelf naar hem toe, ook zegt hij dat de eigenaar achtervolgt wordt door een miljonairs Alien (een Alien die het alleen heeft gemunt op miljonairs). Hij neemt Angelle soms mee uit eten in Dubai en mee vliegen in zijn UFO. Ook heeft hij ons een keer geprobeerd te laten zien hoe het werkt en heeft hij een stoel laten vliegen, helaas waren wij niet in zijn wereld en gebeurde er helemaal niks en konden we ons lachen met moeite inhouden toen hij al z’n rare gebruiken ging doen. Ook kun je op het ene moment met hem in gesprek zijn en als je dan even niet oplet zit ie het andere moment alweer met z’n hoofd te schudden en lucht in en uit te blazen en dan kun je zeggen wat je wilt, maar hij hoort het dan toch niet. Desondanks beschouwd hij ons als zijn echte vrienden en wij zullen hem dan ook erg gaan missen. Best leuk om even in een fantasiewereld te leven. We zullen proberen dit fenomeen nog een keer vast te leggen, want hoewel we ons best hebben gedaan is het erg moeilijk uit te leggen.


Dit was dan toch echt ons Australië avontuur en we zeggen met blijdschap Wycliffe vaarWell en Hello Bali en ouders van Angelle! Lekker Chinees Nieuwjaar vieren en dan maken we er een echt feestje van!

Tot een volgend verhaal of misschien komen we jullie wel tegen als we allemaal de Michael manier gaan uitproberen! ;)


Cheers Mates

Foto en video zijn te vinden op:
http://picasaweb.google.nl/hugoenangelle