Singapore, Maleisië, een stukje Thailand en vooral

Toen we terug waren vanuit Borneo en succesvol onze vlucht naar Bangkok hadden geannuleerd, konden we plannen maken om over land vanuit Maleisië naar Thailand te reizen. Toen we de eerste keer in Singapore waren en niks hadden gezien besloten we hier na onze Borneo reis alsnog een ‘duur’ nachtje te slapen en de volgende dag Singapore te gaan verkennen. Hotelkamers zijn hier net zo duur als hostels, dus namen we een vrij luxe hotel net buiten het centrum voor hetzelfde geld als een kamertje in een troephostel.
Toen we eenmaal aankwamen vroegen we ons af wat al die gekke garages rond ons hotel waren. Maar al snel kwamen we er achter dat dit allemaal bordeeltjes waren. Vandaar dat dit luxe hotel zo ‘goedkoop’ was. Het deed gelukkig niets af aan het hotel zelf dus we waren erg tevreden (de laatste keer sliepen we namelijk in zo’n Chinees bordeeltje ;))
We wilden Singapore graag bij nacht zien, maar helaas liep het net even wat anders dan verwacht en werd Angelle ziek, waardoor we heel de avond op de hotelkamer zijn gebleven. De volgende dag ging het weer goed en zijn we de stad gaan verkennen. We hebben niets bijzonders gedaan en alleen de gebouwen bekeken en verplichte fotootjes gemaakt ;) Het was wel leuk, maar Singapore is geen stad die aan ons besteed is. Dus ’s middags de grens maar weer over en voor we het wisten zaten we al in de bus naar Kuala Lumpur.

We kwamen ’s avonds aan en gingen terug naar Chinatown, waar we eerder ook geslapen hebben. Toen we de volgende dag in bed onze plannen aan het doornemen waren, kwam Angelle er tijdens het lezen van de lonely planet achter dat we er bij het annuleren van de vlucht nog een probleem bij hadden gekregen. Als je Thailand in vliegt krijg je netjes een 30 dagen visum, maar als je over land gaat krijg je een visum van slechts 15 dagen. Nou daar hebben we dus helemaal niets aan! We pakten alle benodigde spullen bij elkaar en raceten direct naar de Thaise ambassade aan de andere kant van de stad. We hadden wel pech dat het vrijdag was, want dat betekende dat het vroegst dat we ons paspoort weer op konden halen pas maandag werd. We kwamen 1 minuut te laat en verwachten al weggestuurd te worden, maar gelukkig worden we toch nog geholpen. Na de benodigde papieren te hebben ingevuld is het paspoorten inleveren en nog een paar dagen van Kuala Lumpur genieten.
Zaterdag doen we niet veel bijzonders, behalve van het heerlijke eten genieten en ’s avonds nog een keertje naar de bioscoop (127 hours). Helaas is ook Hugo nu ziek (hij denkt dat onze kwaaltjes door de malaria-pillen komen die we in Borneo geslikt hebben.. wie weet..). Maar gelukkig is hij er binnen twee dagen weer helemaal bovenop.
Zondag’s gaan we de Batu grot bezoeken. Deze ligt net buiten Kuala Lumpur en is de grootste Hindoe Tempel Grot in Maleisië. De trappen naar boven zijn een uitdaging en de grot is best indrukwekkend maar niet heel erg spectaculair. We hebben het daarom al snel gezien en gaan dan een wat beter verstopte grot in. Deze staat vol met kunstwerken, voornamelijk hindoe. Erg mooi met alle gekleurde lampen die de grot doen oplichten.
Maandag kunnen we dan eindelijk ons paspoort gelukkig weer ophalen en hebben we een visum van 60 dagen, dat lijkt er meer op! En nog een meevaller, tot en met april zijn deze visums nog gratis, dus dat pikken we ook nog even mee. Tevens gaan we deze dag ook nog even naar Chow Kit. Hier is de welbekende foodmarket, waar je vlees, groente en fruit koopt.
Je begint bij het fruit en dat ziet er allemaal heerlijk uit, dan ga je langs de groenten en kruiden. Dit ziet er enorm sfeervol uit en alleen voor de foto’s is het al leuk om hier te zijn. Maar dan loop je de vleessector in (die bevind zich midden in de kring van alle kraampjes) en zie je mannen die kippenkoppen afhakken, koeienkoppen scalperen en levende vissen fileren. Het bloed stroomt letterlijk langs je voeten voorbij. Het ruikt er ook naar dood en de mannen vinden het maar wat prachtig dat Angelle af en toe vol walging naar ze kijkt. Al met al een hele belevenis, maar we kopen toch maar niks ;).

Na Kuala Lumpur staan de Cameron Highlands op de planning. De Cameron Highlands staan bekend om haar thee plantages en aardbeikwekerijen. Als we met onze bus aankomen (in de regen) vragen we ons af hoe we het beste en het droogst een hostel kunnen vinden. Als we uitstappen is dat geen probleem meer, meerdere mannetjes duwen foldertjes onder onze neus en bieden ons een ritje naar hun hostel aan. Als we een mannetje kiezen die belooft ons ergens anders heen te rijden als we het niet leuk vinden dan stappen we in. Het hostel waar hij ons heenbrengt is ver boven ons budget, net als de andere 3 die hij daarna kiest. Als we zelf met een naam op de proppen komen, zet hij ons daar netjes af en dan staan we voor ons hostel van de komende dagen. We hebben de mooiste kamer die ze hebben (met ramen! Dat hebben we allang niet meer gehad). Jammer genoeg heeft Angelle erge last van blaasontsteking.en dus besluiten we de volgende dag nog niets te doen. (het gaat lekker met al onze kwaaltjes, maar gelukkig nog niks heel ernstigs). Het regent toch de hele dag dus niets gemist. Wel krijgen we een belangrijk mailtje binnen met ons grote nieuws nummer 1: We gaan weer op het cruiseschip werken!!!!!!!!!
Nog 1 keer gaan we 7 maanden de Cariben rondvaren terwijl we ons kapot werken ;)
We wilden eigenlijk niet meer terug, maar we hadden afgesproken dat we het wel zouden doen als ze met een goed aanbod zouden komen en die volledig op onze eisen was afgestemd. RCCL kennende doen ze dat dan juist niet, maar tot onze verassing wilde ze ons wel heel graag terug! Dit betekend dat we 3 juli 2011 alweer vertrekken naar Florida. We beginnen tegelijk en zitten op de Freedom of the Seas!
Jawel het schip waar we ook ons eerste contract op hebben gedaan. We zullen 22 januari weer terug zijn en dan is het plan om ons eindelijk eens in Nederland te settelen. De reden is geld. Het is zo makkelijk geld verdienen en dan kunnen we tenminste de tijd nemen om een leuke baan in Nederland te vinden en hebben we ook geld om een huisje te regelen en die ook naar onze smaak in te richten. 7 maanden opofferen voor een goede start dus! Dan is iedereen hier ook weer van op de hoogte.
Maar nu weer terug naar het verhaal!

De 2de dag in Cameron Highlands hebben we een toertje gedaan, waarvan de hoogtepunten de thee plantages en de aardbeienkwekerij waren. We zouden ook nog naar het hoogste punt van C.H. gaan, maar door de regenval waren er een paar modderlawines ontstaan en was de weg verdwenen. De thee plantages hier zijn echt gigantisch en prachtig om te zien. Ook hebben we een fabriekje bezocht waar we te zien kregen hoe het proces van theestruik naar theezakje ging. Natuurlijk hebben we ook van een lekker kopje thee genoten met het uitzicht op de enorme plantages. De aardbeienkwekerij was op zich niets bijzonders, alleen dat je hier ook aardbeien kon eten. Die waren overheerlijk en dat was voor ons een lange tijd geleden. Verder gingen we nog naar een markt, een tempel en een butterfly-farm (waar alles dood was).
De volgende dag wilde we eigenlijk gaan wandelen, maar door wederom veel regen, kwam daar niets van terecht. Toen we tijdens het regelen van bustickets aan de praat raakten met Joris en Wendy was de dag toch niet verloren. Uiteindelijk hebben we een super gezellige middag en avond gehad en zijn we lekker met zijn 4en gaan eten. Joris en Wendy (ook Hollanders) zijn 4 maanden op reis en zij zijn de grootste pechvogels die we hebben ontmoet. Hun reis is al meerdere keren letterlijk in het water gevallen door de overstromingen in Australië, een cycloon, aardbevingen in Nieuw Zeeland en nu zijn ze op weg naar Hong Kong, waarvan ze niet weten hoe het zit i.v.m. de ramp in Japan. Ze hebben hun route al vaak moeten aanpassen en veel moeten annuleren en vluchten bij moeten boeken. Echt balen voor ze! Gelukkig hebben ze ook veel leuks meegemaakt en hebben ze prachtige foto’s van hun reis. We hopen dat de rest goed gaat!

Voor ons zat Cameron Highlands er weer op en dus namen we de bus naar Butterworth met de hoop een trein naar Thailand te pakken. De trein was niet zo makkelijk als we dachten, maar we konden nog wel met een minibus. Tijdens deze rit is Angelle d’r kleine portemonneetje gestolen. We verdenken de chauffeur, maar natuurlijk waren er geen bewijzen. Er zat niets bijzonders in hoor, het was een klein Maleisië portemonneetje met de laatste ringits (ongeveer 7 dollar), maar toch jammer.

Aangekomen in Had Jay, Thailand zien we al snel dat hier niets te doen is, dus regelen we nog snel een ander minibusje naar Krabi. Na een hele lange reisdag vallen we ’s avonds tevreden neer op ons bed in Krabi, welkom in Thailand!
De volgende dag lopen we een beetje door Krabi-town en regelen we onze volgende stop. De dag erop zijn we op weg naar Ko Lanta eiland. We hebben een kleine bungalow, 2 minuten lopen van het prachtige strand. Hier hangen we een beetje rond, eten wat en genieten van het uitzicht.

De volgende dag, 22 maart 2011, huren we een scootertje en rijden we heel het eiland rond. We zien de mooiste stranden en krijgen een klein tropisch buitje op onze kop. Het is lekker verkoelend op de scooter en we vinden het heerlijk. Even willen we nog een grot bezoeken, maar als we meteen lek worden gestoken door de muggen springen we snel weer op de scooter. We rijden nog naar het einde van de weg, waar we een strand vinden die we verlaten achten en stuiten op meer mensen dan het strand voor onze bungalow! Als de lucht weer donker wordt gaan we terug en net voor de bui staan we binnen. We douchen, kleden ons om en doen een klein dutje tot de bui voorbij is en dan lopen we naar het strand voor een mooie plek om wat te eten. We azen op een klein privé hutje op het strand, maar die zijn helaas al ingepikt. We vinden nog wel een super relaxte plek op de zolder van het restaurant waar we de vorige dag ook waren. Het heeft allemaal lekkere kussens op de grond en er is verder niemand. We genieten van onze heerlijke privé maaltijd, het geluid van de kabbelende zee en van Oasis (de band) op de achtergrond.
Na het eten, tijdens een lekker drankje zegt Hugo ‘zal ik even een foto van ons maken?’ Hij zet de camera op zelfontspanner en we maken een pose. Als Angelle zegt ‘de flits doet het niet’ gaat Hugo rechtop zitten, kijkt Angelle aan en zegt ‘Ik wil je wat vragen’. Angelle draait zich om en ineens heeft Hugo een klein doosje in zijn hand en vraagt…
Angelle, wil je met me trouwen??? JAAAAAAAA!!!!
Een prachtige diamanten ringt wordt om haar vinger geschoven en eindelijk is het zover! We gaan trouwen!!!!!! Geen zorgen, dat gaan we niet hier op reis doen. Hoe, wat, waar, komt allemaal nog, maar we zijn nu dus officieel verlooft. Hugo heeft de ring al 11 maanden in zijn bezit (net Frodo) en eindelijk is de grote vraag gesteld. Op het romantische Ko Lanta hebben wij besloten dat we voor altijd bij elkaar willen blijven! :D

Dus dat was ons avontuur voor zover en nu gaan we weer verder met onze reis door Azië, maar dan als verloofden ;) wij horen natuurlijk graag jullie reacties ;)

Foto’s en filmpjes vind je zoals altijd op: http://picasaweb.google.nl/hugoenangelle

Liefs Hugo en Angelle